مری بارت و ده نکته بسیار بسیار مهم!

از پاتولوژی رابینز ده نکته بسیار مهم در مورد مری بارت بخوانیم. در ضمن، نکات مهم در مورد ریفلاکس معده به مری را هم فراموش نکنید. حتما این نکات را هم مرور کنید:

نکته اول: مری بارت عارضه GERD است و با متاپلازی روده‌ای در مخاط اسکواموی مری مشخص می‌شود.

نکته دوم: تخمین زده می‌شود که ۱۰% از بیماران مبتلا به GERD علامت‌دار، دچار مری بارت هستند. اغلب مردان سفید پوست گرفتار می‌شوند؛ سن بیماران بین ۴۰ تا ۶۰ سال است.

نکته سوم: مری بارت خطر ابتلا به آدنوکارسینوم مری را افزایش می‌دهد. باید توجه داشت که هر چند که بیشتر آدنوکارسینوم‌های مری با مری بارت مرتبط هستند، اما بیشتر بیماران مبتلا به مری بارت دچار آدنوکارسینوم مری نمی‌شوند.

نکته چهارم: در اندوسکوپی، مری بارت به این صورت شناسایی می‌شود: پچ‌ها یا زبانه‌های مخاط قرمز مخملی که از محل اتصال مری به معده به بالا گسترش پیدا می‌کنند. این مخاط متاپلاستیک بین مخاط رنگ پریده و صاف و اسکواموی مری در پروگزیمال و مخاط استوانه‌ای قهوه‌ای روشن معده در دیستال قرار دارد.

نکته پنجم: برای تشخیص مری بارت نیاز به شواهد اندوسکوپیک وجود مخاط غیر طبیعی بالاتر از محل اتصال مری به معده و شواهد بافت‌شناسی متاپلازی معده‌ای یا روده‌ای هست: مشخصه اصلی متاپلازی روده‌ای (مشخصه مری بارت) وجود سلول‌های گابلت است: این سلول‌ها دارای واکوئل‌های موکوسی هستند که با H&E آبی کمرنگ می‌شوند و شکلی شبیه به جام شراب پیدا می‌کنند.

نکته ششم: در مری بارت، دیسپلازی می‌تواند درجه پائین یا درجه پائین باشد (شدت دیسپلازی بر اساس معیارهای مرفولوژیک مشخص می‌شود).

نکته هفتم: بطور خلاصه تشخیص مری بارت معمولا بر اساس وجود علایم GERD مطرح می‌شود و برای تائید نیاز به اندوسکوپی و بیوپسی می‌باشد. بیشتر پزشکان توصیه می‌کنند که بصورت دوره‌ای و برای غربالگری از نظر وجود دیسپلازی، اندوسکوپی و بیوپسی انجام شود.

نکته هشتم: در مری بارت، در صورت وجود دیسپلازی، اغلب درمان انجام می‌شود و در صورت وجود ضایعات پیشرفته‌تر نظیر دیسپلازی درجه بالا و کارسینوم داخل مخاطی، همیشه نیاز به مداخله درمانی است: رزکسیون جراحی (ازوفاگکتومی)، درمان فتودینامیک، تخریب رادیوفرکوئنسی و موکوزکتومی اندوسکوپیک.

نکته نهم: کارسینوم داخل مخاطی با تهاجم سلول‌های اپی‌تلیال نئوپلاستیک به لامینا پروپریا مشخص می‌شود.

نکته دهم: بر اساس مطالعات مولکولی، اپی‌تلیوم بارت ممکن است از نظر ژنتیک بیشتر شبیه به آدنوکارسینوم باشد تا اپی‌تلیوم طبیعی مری: به عبارت دیگر مری بارت می‌تواند ضایعه پیش‌ساز مستقیم آدنوکارسینوم مری باشد.