بر اساس هندبوک کاپلان نکات مهم داروی آنتی‌سایکوتیک کلوزاپین را مرور می‌کنیم:
نکته اول: کلوزاپین از دستگاه گوارش جذب می‌شود و نیمه عمر آن ۱۰ تا ۱۶ ساعت است و باید دو بار در روز مصرف شود.
نکته دوم: از آن‌جا که کلوزاپین می‌تواند سبب آگرانولوسیتوز شدید شود، فقط در موارد مقاوم اسکیزوفرنی تجویز می‌شود.
نکته سوم: الانزاپین و کلوزاپین می‌توانند سبب افزایش وزن و دیابت ملیتوس ناشی از درمان شوند.
نکته چهارم: در بیماری که کلوزاپین دریافت می‌کند، اگر شمارش مطلق نوتروفیل به کمتر از ۱۰۰۰ سلول در میکرولیتر کاهش یابد، درمان باید قطع شود.
نکته پنجم: در بیماری که کلوزاپین دریافت می‌کند، در ۶ ماه اول درمان، هر هفته شمارش مطلق نوتروفیل‌ها بررسی می‌شود. اگر شمارش مطلق نوتروفیل‌ها طبیعی باشد، می‌توان بررسی را هر دو هفته یک بار انجام داد.
نکته ششم: احتمال بروز دیس‌کینزی تاخیری به دنبال درمان با آنتی‌سایکوتیک‌های نسل دوم بسیار کمتر از آگونیست‌های گیرنده دوپامین (آنتی‌سایکوتیک‌های نسل اول) است. آنتی‌سایکوتیک‌های نسل دوم بویژه کلوزاپین علابم دیس‌کینزی تاخیری را برطرف می‌کنند و بویژه برای درمان بیماران مبتلا به دیس‌کینزی تاخیری توصیه می‌شوند.
نکته هفتم: از جمله عوارض جانبی ناشایع ولی شدید کلوزاپین می‌توان به میوکاردیت و کاردیومیوپاتی اشاره کرد. اگر بیماری که کلوزاپین مصرف می‌کند دچار درد قفسه سینه، تنگی‌نفس، تب یا تاکی‌پنه شود، باید مصرف کلوزاپین قطع شده، اندازه‌گیری پیاپی CPK-MB و سطح تروپونین و الکتروگرافی انجام شود.
نکته هشتم: به سبب خطر ایجاد آگرانولوسیتوز نباید کلوزاپین را همراه با کاربامازپین یا دیگر داروهایی که می‌توانند سبب سرکوب مغز استخوان شوند، تجویز کرد.
نکته نهم: افزودن پاروکستین به درمان با کلوزاپین ممکن است نوتروپنی ناشی از آن را تشدید کند.
نکته دهم: مصرف همزمان کلوزاپین با لیتیوم می‌تواند خطر تشنح، کنفوزیون و اختلالات حرکتی را افزایش بدهد.
