ده نکته مهم در مورد عوارض ده دارو یا دسته دارویى مهم در دوران حاملگى را مرور مى کنیم:
اول: سولفونامیدها: به سبب خطر ایجاد هیپربیلیروبینمى در اثر جدا کردن بیلىروبین از محل هاى اتصال به پروتئین، نباید نزدیک به وضع حمل تجویز شوند.
دوم: نیتروفورانتوئین: در نوزاد با سن کمتر از ۱ ماه و در صورت کمبود G6PD به سبب خطر همولیز نباید تجویز شود.
سوم: کینولون ها (مانند سیپروفلوکساسین): در حیوانات مى توانند سبب ایجاد آرتروپاتی هاى غیر قابل برگشت و اروزیون غضروف شوند.
چهارم: مترونیدازول: تماس با مترونیدازول در سه ماهه اول حاملگى براى جنین تراتوژن نیست.
پنجم: تتراسیکلین ها: داکسی سیکلین و مینوسیکلین سبب تغییر رنگ زرد قهوه اى دندان ها مى شوند.
ششم: وارفارین: براحتى می تواند از جفت عبور کند و بشدت تراتوژن است. اگر جنین در هفته هاى ۶ تا ۱۲ با وارفارین تماس داشته باشد، خطر ایجاد نوعى امبریوپاتى وارفارینى وجود دارد که با هیپوپلازى بینى و قسمت میانى صورت و لغزش مهره ها و اپی فیز فمور مشخص می شود. اگر جنین در مراحل بعد با وارفارین تماس داشته باشد، اختلالات مرتبط با خونریزى نظیر هیدروسفالى در او افزایش مى یابد.
هفتم: هپارین: داروى ضد انعقادى انتخابى در حاملگى؛ مولکول های بزرگ و قطبى هپارین از جفت عبور نمى کنند؛ هپارین با وزن مولکولى کم مالفورماسیون جنینى ایجاد نمى کند.
هشتم: ایزوترتینوئین: تراتوژن قوى است: در سه ماهه اول سبب از دست رفتن جنین و آنومالى هاى متعدد مى شود.
نهم: لیتیوم: با افزایش خطر ایجاد مالفورماسیون قلبى (هرچند مورد تردید) همراه است؛ در ۸ هفته اول تماس به حداقل برسد.
دهم: پسودوافدرین: خطر گاستروشزى را افزایش مى دهد، نباید در سه ماهه اول استفاده شود.
