ده نكته مهم در مورد عوارض ده دارو يا دسته دارويى مهم در دوران حاملگى را مرور مى كنيم:
اول: سولفوناميدها: به سبب خطر ايجاد هيپربیلیروبينمى در اثر جدا كردن بيلىروبين از محل هاى اتصال به پروتئين، نبايد نزديك به وضع حمل تجويز شوند.
دوم: نيتروفورانتوئين: در نوزاد با سن كمتر از 1 ماه و در صورت كمبود G6PD به سبب خطر هموليز نبايد تجويز شود.
سوم: كينولون ها (مانند سيپروفلوكساسين): در حيوانات مى توانند سبب ايجاد آرتروپاتی هاى غير قابل برگشت و اروزيون غضروف شوند.
چهارم: مترونيدازول: تماس با مترونيدازول در سه ماهه اول حاملگى براى جنين تراتوژن نيست.
پنجم: تتراسيكلين ها: داكسی سيكلين و مينوسيكلين سبب تغيير رنگ زرد قهوه اى دندان ها مى شوند.
ششم: وارفارين: براحتى می تواند از جفت عبور كند و بشدت تراتوژن است. اگر جنين در هفته هاى 6 تا 12 با وارفارين تماس داشته باشد، خطر ايجاد نوعى امبريوپاتى وارفارينى وجود دارد كه با هيپوپلازى بينى و قسمت ميانى صورت و لغزش مهره ها و اپی فيز فمور مشخص می شود. اگر جنين در مراحل بعد با وارفارين تماس داشته باشد، اختلالات مرتبط با خونريزى نظير هيدروسفالى در او افزايش مى يابد.
هفتم: هپارين: داروى ضد انعقادى انتخابى در حاملگى؛ مولكول های بزرگ و قطبى هپارين از جفت عبور نمى كنند؛ هپارين با وزن مولكولى كم مالفورماسيون جنينى ايجاد نمى كند.
هشتم: ايزوترتينوئين: تراتوژن قوى است: در سه ماهه اول سبب از دست رفتن جنين و آنومالى هاى متعدد مى شود.
نهم: ليتيوم: با افزايش خطر ايجاد مالفورماسيون قلبى (هرچند مورد ترديد) همراه است؛ در 8 هفته اول تماس به حداقل برسد.
دهم: پسودوافدرين: خطر گاستروشزى را افزايش مى دهد، نبايد در سه ماهه اول استفاده شود.
