به ده نکته بسیار مهم جراحی در مورد خونریزی گوارشی فوقانی بر اساس لاورنس اشاره می‌کنیم:
نکته اول: در بیمارى که دچار خونریزى از بخش فوقانى مجراى گوارش مىشود، باید با کار گذاشتن حداقل دو راه وریدى بزرگ، با احیاى مایعات، وضعیت را پایدار کرد.
نکته دوم: در بیمارى که دچار خونریزى از بخش فوقانى مجراى گوارش مىشود، دکمپرسیون نازوگاستریک، تجویز PPI با دوز بالا و تصحیح اختلالات انعقادى هم مداخلات مهم دیگر هستند.
نکته سوم: خونریزى گوارشی فوقانی ابتدا با کمک اندوسکوپى درمان مىشود و براى این منظور از کوتر، پروب گرم کننده یا روشهاى تزریقى استفاده مىشود و در بیشتر موارد، با استفاده از این روشها خونریزى متوقف مىشود.
نکته چهارم: در بیمار مبتلا به خونریزی گوارشی فوقانی، از جمله نشانههاى اندوسکوپیکى که خطر خونریزى مجدد را گوشزد مىکنند، مىتوان به مشاهده خونریزى فعال در هنگام اندوسکوپى، مشاهده رگ در کف زخم و وجود لخته روى زخم اشاره کرد.
نکته پنجم: در خونریزی گوارشی فوقانی بعد از درمان با اندوسکوپی، در صورت خونریزى مجدد مىتوان اندوسکوپى را تکرار کرد.
نکته ششم: در خونریزی گوارشی فوقانی از آنژیوگرافى و آمبولیزاسیون انتخابى براى بیمارانى استفاده مىشود که خطر جراحى در آنها بالا است.
نکته هفتم: خونریزى گوارشی فوقانی مقاوم به درمان نیاز به مداخله جراحى دارد.
نکته هشتم: در خونریزی گوارشی فوقانی در مجموع نیاز به ترانسفوزیون ۶ یا تعداد بیشترى واحد خون در مدت ۱۲ ساعت اندیکاسیونى براى جراحى است.
نکته نهم: در خونریزی گوارشی فوقانی بیماران مسن یا بیمارانى که ناپایدارى همودینامیک دارند ممکن است زودتر از بیماران جوانتر یا بیماران پایدار نیاز به جراحى پیدا کنند.
نکته دهم: در بیمار مشکوک به زخم معده، ازوفاگوگاسترودئودنوسکوپى یا EDG تشخیص را تأئید مىکند. از آنجا که ۴-۲% خطر بدخیمى زخم وجود دارد، در تمام زخمهاى معده، باید بیوپسىهاى متعدد در زمان اندوسکوپى انجام شود تا در صورت وجود، کارسینوم تشخیص داده شود. از جمله تظاهرات بدخیمى در اندوسکوپى مىتوان به این موارد اشاره کرد: ۱ـ برجسته بودن حاشیههاى زخم؛ ۲ـ اندازه بزرگ زخم (بیش از ۳ سانتىمتر).
