وازودیلاتورها مستقیم بر روی سلول‌های عضلانی صاف اثر می‌گذارند و در درمان هیپرتانسیون موثر هستند. در آزمون‌های مختلف بارها از این داروها سوال آمده است. در زیر به ده نکته مهم در مورد این داروها اشاره می‌کینم:
نکته اول: کلسیم بلوکرها وازودیلاتورهای موثری هستند و برای درمان مزمن فشار خون با هر شدتی به کار می‌روند.
نکته دوم: هیدرالازین بر روی آرتریول‌ها بیشتر از وریدها اثر می‌گذارد و بصورت خوراکی بکار می‌رود و برای درمان مزمن هیپرتانسیون مناسب است.
نکته سوم: هیدرالازین می‌تواند لوپوس اریتماتوزوس ایجاد کند که برگشت‌پذیر است.
نکته چهارم: اثر هیدرالازین از طریق آزاد شدن نیتریک اکسید از سلول‌های اندوتلیوم اعمال می‌شود.
نکته پنجم: مینوکسیدیل بصورت سیستمیک برای هیپرتانسیون شدید بکار می‌رود. این دارو کانال‌های پتاسیم عضلات صاف عروق را باز می‌کند و به این شکل سبب شل شدن آن‌ها می‌شود.
نکته ششم: نیتروپروساید دارویی کوتاه اثر است که بصورت تزریق مداوم برای اورژانس‌های فشار خون تجویز می‌شود. دارو نیتریک اکسید آزاد می‌کند که سبب شل شدن عضلات صاف جدار عروق می‌شود.
نکته هفتم: دیازوکساید بصورت داخل وریدی تزریق می‌شود و برای اورژانس‌های فشار خون بکار می‌رود. این دارو کانال‌های پتاسیم عضلات صاف عروق را باز می‌کند و به این شکل سبب شل شدن آن‌ها می‌شود.
نکته هشتم: دیازوکساید سبب کاهش رها شدن انسولین می‌شود و می‌توان از آن برای درمان هیپوگلیسمی ناشی از تومورهای تولید کننده انسولین استفاده کرد.
نکته نهم: فنول‌دوپام گیرنده D1 دوپامین را فعال می‌کند و سبب اتساع سریع و قابل توجه آرتریول‌ها می‌شود. این دارو بصورت انفوزیون داخل وریدی تزریق می‌شود و برای اورژانس فشار خون بکار می‌رود.
نکته دهم: طول اثر فنول‌دوپام کوتاه و در حدود 10 دقیقه است.
