لوسمى حاد معمولاً با نشانههاى مربوط به نارسایى مغز استخوان خود را نشان مى‌دهد: ۱ـ رنگ پریدگى (آنمى: درگیرى گلبولهاى قرمز)؛ ۲ـ خونریزى (ترومبوسیتوپنى)؛ ۳ـ تب و عفونت (کاهش تعداد گلبولهاى سفید). ممکن است تظاهرات مربوط به ارتشاح سلولهاى لوکمیک در بافتهاى دیگر هم وجود داشته باشد. معمولاً لوسمى حاد به کمک بیوپسى مغز استخوان بیمارى تشخیص داده مى‌شود. در بیوپسى مغز استخوان انفیلتراسیون سلولهاى بدخیم وجود دارد. ده نکته بسیار مهم و فوق تستى در مورد لوسمى میلوبلاستیک حاد یا AML مرور مىکنیم. تمام این نکته ها سؤالى و بسیار مهم هستند:
نکته اول: در AML در بیمارانى که دچار اختلالات کروموزومى از انواع (t(8;21 و (inv(16 هستند، پیش آگهى خوب است (۵۵% بهبود کامل پیدا مىکنند).
نکته دوم: پیش آگهى AML در بیمارانى که (t(15;17 دارند، بسیار خوب است (۸۵% بهبود کامل پیدا مى کنند).
نکته سوم: در AML در افرادى که اختلالات سیتوژنتیک نشان نمىدهند، پیش آگهى متوسط رو به خوب است (۴۰% بهبود کامل پیدا مىکنند).
نکته چهارم: در AML پیش آگهى در بیمارانى که inv(3)، -۷ یا (t(6;9 دارند، بسیار نامطلوب مى‌باشد.
نکته پنجم: در AML اغلب سیتوپلاسم بلاست حاوى گرانول‌هاى اولیه (غیر اختصاصى) است و هسته کروماتین ظریف شبکهاى به همراه یک یا چند هستک دارد که از جمله خصوصیات سلولهاى نابالغ است. گرانول‌هاى میلهاى شکل غیر طبیعى که Auer Rods نام دارند، همیشه موجود نیستند، اما در صورت وجود منشأ میلوئیدى سلول تأئید مى‌شود.
نکته ششم: خونریزى شدید گوارشى، خونریزى داخل ریوى و یا داخل جمجمهاى اغلب در لوسمى پرومیلوسیتیک حاد (APL) روى مىدهند (همان نوع M3 سابق).
نکته هفتم: آنمى AML معمولاً از نوع نرموکروم نرموسیتیک است. در AML در اثر کاهش خونسازى شمارش رتیکولوسیتها کاهش دارد و نیز به سبب افزایش سرعت تخریب، از طول عمر گلبولهاى قرمز کاسته مى‌شود.
نکته هشتم: لوسمى پرومیلوسیتیک حاد (همان AML-M3) به درمان با سیتارابین و دونوروبیسین نیز پاسخ مى‌دهد، اما در گذشته بیمارانى که با این داروها درمان مى‌شدند، در اثر DIC (در نتیجه رها شدن گرانولها از سلولهاى تومورال در حال مرگ)، از دست مى‌رفتند. ترتینوئین احتمال ایجاد DIC را کم مىکند، اما عارضه اى به نام «سندرم تمایز APL» بوجود مىآورد. این سندرم در مدت ۳ هفته از درمان ایجاد مى‌شود و با تظاهرات زیر مشخص مىگردد: تب؛ تنگى نفس؛ درد قفسه سینه؛ انفیلتراسیون ریوى؛ افوزیون پلورال و پریکاردیال؛ هیپوکسى.
نکته نهم: ترتینوئین نوعى داروى خوراکى است که به تمایز سلولهاى لوکمیکى که حاوى (t(15;17 هستند (همان AML-M3)، کمک مىکند.
نکته دهم: «سندرم تمایز APL» در اثر اتصال سلولهاى نئوپلاستیک تمایز یافته به اندوتلیوم عروق ریوى ایجاد مى‌شود. براى درمان از گلوکوکورتیکوئیدها، شیمى درمانى و یا روشهاى حمایتى استفاده مى‌شود.
