لوپوس اریتماتوزوس دیسکوئید یا DLE بیماری پوستی مهمی است که سوال هم از آن زیاد می‌آید. با هم ده نکته مهم این بیماری را مرور می‌کنیم:
نکته اول: DLE یا لوپوس مزمن پوستی شایع‌ترین نوع درگیری پوست در بیماری لوپوس است.
نکته دوم: شایع‌ترین محل ایجاد ضایعات DLE، صورت، پوست سر و گوش‌ها است.
نکته سوم: ضایعه پوستی DLE، پلاکی است با حاشیه مشخص به رنگ قرمز تا بنفش که پوسته‌های چسبیده‌ای دارد. با برداشتن پوسته‌ها سوراخ‌های بزرگی روی پلاک دیده می‌شود: شبیه به فرشی که با میخ سوراخ شده است: Tin Tack Sign. سوراخ‌ها مجاری پیلوسباسه هستند که به سبب تجمع کراتین، متسع شده‌اند.
نکته چهارم: ضایعات DLE قابلیت ایجاد اسکار را دارند. به دنبال درگیری پوست سر ممکن است فولیکل‌های مو بطور دائمی تخریب شوند و آلوپسی سیکاتریسیل ایجاد شود.
نکته پنجم: در DLE، در 6% موارد خطر پیشرفت بیماری به سمت لوپوس اریتماتوزوس سیستمیک وجود دارد.
نکته ششم: در ثلث بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوزوس سیستمیک ممکن است در سیر بیماری DLE ایجاد شود.
نکته هفتم: تشخیص DLE به کمک بیوپسی پوستی تائید می‌شود.
نکته هشتم: کورتیکواستروئیدهای موضعی اساس درمان DLE هستند. در DLE می‌توان از کورتیکواستروئیدهای موضعی قوی در ناحیه صورت استفاده کرد.
نکته نهم: داروهای ضد مالاریا استاندارد طلایی درمان سیستمیک در DLE هستند. معمولا هیدروکسی کلروکین اولین انتخاب است.
نکته دهم: پیش از تجویز هیدروکسی کلروکین باید بیمار از نظر سلامت چشم معاینه شود و در طول درمان هم معاینه چشمی هر 6 تا 12 ماه تکرار گردد.
