با هم داروهای پائین آوردنده قند خون را مرور می‌کنیم. مت‌فرمین از دسته بیگوانیدها است و یکی از مهم‌ترین داروهای ضد دیابت می‌باشد. به ده نکته مهم در مورد مت‌فرمین توجه کنید:
نکته اول: مت‌فرمین تولید گلوکز توسط کبد را کاهش می‌دهد و سبب افزایش حساسیت به انسولین می‌شود (پس مصرف محیطی گلوکز را افزایش می‌دهد) و بدین ترتیب قند خون را پائین می‌آورد.
نکته دوم: مت‌فرمین این اثرات را دارد: 1- قند ناشتای پلاسما را کاهش می‌دهد؛ 2- سطح انسولین را بالا می‌برد؛ 3- وضعیت لیپیدها را بهتر می‌کند؛ 4- سبب کاهش متوسط وزن می‌شود. این دارو سبب هیپوگلیسمی نمی‌شود.
نکته سوم: مت‌فرمین عوارض گوارشی دارد: 1- اسهال؛ 2- بی‌اشتهایی؛ 3- تهوع؛ 4- طعم فلزی در دهان.
نکته چهارم: مت‌فرمین شروع اثر آهسته دارد.
نکته پنجم: در دیابت، مت‌فرمین بصورت منوتراپی موثر است و همچنین می‌توان آن را به همراه دیگر داروهای خوراکی پائین آورنده قند خون یا انسولین تجویز کرد.
نکته ششم: مصرف مت‌فرمین در دراز مدت از عوارض میکروواسکولر و ماکروواسکولر دیابت می‌کاهد.
نکته هفتم: توکسیسیته اصلی مت‌فرمین اسیدوز لاکتیک است که بسیار نادر می‌باشد.
نکته هشتم: در حین درمان با مت‌فرمین سطح ویتامین B12 پائین می‌آید و باید مونیتور شود.
نکته نهم: در این موارد مت‌فرمین نباید تجویز شود: 1- نارسایی کلیوی متوسط (GFR کمتر از 30)؛ 2- CHF ناپایدار؛ 3- بیماری کبدی؛ 4- هیپوکسمی شدید.
نکته دهم: در این موارد باید مصرف مت‌فرمین قطع شود و تا زمان تجویز مجدد انسولین تجویز شود: 1- بیمار بستری در بیمارستان؛ 2- بیماری که از راه خوراکی چیزی دریافت نمی‌کند؛ 3- بیماری که ماده حاجب رادیوگرافی دریافت می‌کند.
