آقاى ۵۲ ساله با سابقه دیابت از سه سال قبل جهت کنترل قند خون مراجعه کرده است. سابقه آنژیوپلاستى سال گذشته را مىدهد و در حال حاضر تحت درمان با متفرمین mg750 دو بار در روز، آتورواستاتین mg40 شبها و ASA mg80 روزانه قرار دارد. در سابقه خانوادگى، بیمار ذکر مىکند که مادر وى به دلیل عوارض کلیوى دیابت فوت شده است. در آزمایشات HbA1c=7.6% و FBS=151mg دارد. اضافه نمودن کدام دارو مناسبتر است؟
الف) گلیکلازید پیوسته رهش mg30، یک عدد روزانه
ب) امپاگلوفلوزین mg10، یک عدد روزانه
ج) پیوگلیتازون mg30، یک عدد روزانه
د) ریپاگلینید mg1، قبل از ناهار و شام
داروى مناسب امپاگلوفلوزین است. این دارو مهار کننده انتقال همزمان سدیم و گلوکز ۲ یا مهار کننده SGLT2 است. داروهاى این دسته سبب افزایش دفع ادرارى گلوکز مىشوند و از جمله عوارض آنها مىتوان به عفونت ادرار و واژن، دهیدراسیون و افزایش احتمال ایجاد هیپرکالمى اشاره کرد. از جمله موارد ممنوعیت مصرف این داروها مىتوان به نارسایى کلیوى متوسط اشاره کرد. امپاگلیفلوزین و کاناگلیفلوزین از ایجاد حوادث قلبى عروقى مىکاهند. داروهاى این دسته سبب کاهش وزن متوسط مىشوند. (گزینه ب)
آقاى ۶۵ ساله با سابقه دیابت از ۸ سال پیش با فشار خون mmHg 170/100 مراجعه نموده است. داروهاى او لوزارتان و هیدروکلروتیازید و آملودیپین با دوز کامل درمانى است. در مورد مدیریت درمان فشار خون بیمار، کلیه اقدامات زیر صحیح است، بجز؟
الف) افزودن انالاپریل به داروها
ب) بررسى تنگى شریان کلیوى
ج) بررسى هیپرآلدوسترونیسم
د) شروع اسپیرونولاکتون
در دیابت هدف رساندن فشار خون به کمتر از ۱۴۰/۹۰ است و براى این منظور ابتدا باید الگوى زندگى را تغییر داد. توصیه مىشود که تمام بیماران مبتلا به دیابت و هیپرتانسیون با ACEIs یا ARBs درمان شوند. در مرحله بعد مىتوان داروهایى را که خطر قلبى عروقى را کم مىکنند (بتابلوکرها، تیازیدها و کلسیمبلوکرها) به درمان اضافه کرد. در بیشتر بیماران مبتلا به دیابت و درگیرى کلیوى ACEIs و ABRs اثرى یکسان دارند. (گزینه الف)
دختر ۱۶ سالهاى به علت ادم جنرالیزه مراجعه نموده است. در بررسىهاى انجام شده در آزمایش ادرار پروتئینورى +۴ دارد. آزمایشات تیروئیدى وى به شرح زیر است:
TSH= 2 mU/mL (0.5-5)
(T4=3g/dL (4.5-12
T3= 80 ng/dL (80-180)
جهت تشخیص بررسى کدامیک از آزمایشات زیر مناسبتر است؟
الف) Anti TPO
ب) T3RU
ج) Thyrogulobin
د) TRH
بیمار مبتلا به پروتئینورى است و بنابراین TBG از طریق ادرار او دفع مىشود و در نتیجه مقدار کلى هورمونهاى تیروئیدى در خون او پائین مىآید. در این بیمار به سبب کاهش TBG مقدار T4 توتال کاهش دارد، اما T4 آزاد طبیعى است و در نتیجه TSHنیز طبیعى مىباشد. براى بررسى وضعیت تیروئیدى در چنین حالتى باید یا هورمونهاى آزاد را اندازهگیرى کرد و یا T3RU را. از جمله روشهاى غیر مستقیم براى تخمین مقدار هورمونهاى آزاد مىتوان به محاسبه شاخص «T3 یا T4آزاد» به کمک غلظت توتال T3یا T4 و «نسبت اتصال هورمون تیروئیدى (THBR)» اشاره کرد. به کمک T3-Resin Uptake Testمىتوان THBRرا اندازه گرفت. در این آزمون الگوى توزیع T3نشاندار بین نوعى رزین جاذب و محلهاى خالى پروتئینهاى اتصالى (در نمونه سرم بیمار) مشخص مىشود. هنگامى که محلهاى خالى کمى در پروتئینهاى اتصالى براى T3 وجود داشته باشد (کمبود TBG) و یا سطح توتال هورمون بالا باشد، اتصال T3 نشاندار به رزین افزایش مىیابد و برعکس در مواردى که محلهاى خالى پروتئینهاى اتصالى زیاد و یا سطح توتال هورمون پائین باشد، اتصال T3نشاندار به رزین کاهش مىیابد. از حاصلضرب THBRو T3 یا T4 آزاد، «شاخص T3یا T4آزاد» بدست مىآید. (گزینه ب)
خانم ۲۵ سالهاى با سابقه هیپوتیروئیدى و مصرف قرص لووتیروکسین از یک ماه قبل با آزمایشات زیر مراجعه مىکند:
TSH= 10 mU/mL (0.5-5)
(T4=9g/dL (4.5-12
کدام گزینه در مورد نحوه درمان بیمار صحیح است؟
الف) اضافه کردن دوز لووتیروکسین
ب) کم کردن دوز لووتیروکسین
ج) ادامه لووتیروکسین با دوز قبلى
د) اضافه کردن لیوتیرونین به لووتیروکسین
براى درمان هیپوتیروئیدیسم در بیماران بالغى که زیر ۶۰ سال سن دارند و دچار بیمارى قلبى نیستند، لووتیروکسین (T4) با دوز ۵۰ تا ۱۰۰ میکروگرم در روز آغاز مىشود. این دوز، بر اساس سطح TSHتنظیم مىشود و هدف از درمان آن است که TSHطبیعى (و بطور ایدهآل در نیمه پائینى محدوده مرجع) باشد. پاسخ TSHبه درمان بصورت تدریجى صورت مىگیرد، از این رو TSH باید ۲ ماه پس از آغاز درمان و یا پس از هر نوع تغییر دوز لووتیروکسین اندازهگیرى شود. (گزینه ج)
آقاى ۶۵ ساله به دلیل آنژین صدرى در بیمارستان بسترى و تحت آنژیوپلاستى عروق کرونر قرار مىگیرد. LDL مناسب براى او چقدر است؟
الف) ۱۳۰-۱۰۰
ب) ۱۶۰-۱۳۰
ج) کمتر از ۱۰۰
د) کمتر از ۷۰
براى پیشگیرى از خطر قلبى عروقى، در مورد LDL به شرح زیر اقدام مىشود:
۱ـ پیشگیرى اولیه در سنین ۴۰ تا ۷۵ سال: هدف LDL کمتر از ۱۰۰ است:
ـ اگر مقدار LDL بین ۷۰ تا ۱۹۰ یا خطر ۱۰ ساله بیمارى آترواسکلروتیک قلبى عروقى ۷/۵ تا ۲۰% باشد یا بیمار دچار دیابت باشد: با درمان استاتین با شدت متوسط؛
ـ اگر LDL بیش از ۱۹۰ یا خطر ۱۰ ساله بیمارى آترواسکلروتیک قلبى عروقى بیش از ۲۰% باشد یا بیمار دچار دیابت به همراه عوامل خطرساز باشد: با درمان استاتین با شدت بالا؛
۲ـ پیشگیرى ثانویه: بیمارى آترواسکلروتیک قلبى عروقى تشخیص داده شده: هدف پائین آوردن LDL-C بیش از ۵۰% و کمتر از ۷۰-۵۰ با درمان استاتین با شدت بالا. (گزینه د)
در ارزیابى اولیه ژنیکوماستى در آقایان، انجام تستهاى زیر ضرورى است، بجز؟
الف) hCG
ب) پرولاکتین
ج) تستوسترون
د) استرادیول
در مردى که دچار ژنیکوماستى است، اولین اقدام اندازهگیرى hCG، LH، تستوسترون و استروژن است. (گزینه ب)
