مهار کننده‌های مستقیم فاکتورهای انعقادی و ده نکته مهم!

آخرین بخش از داروهای ضد انعقادی مربوط می‌شود به مهار کننده‌های مستقیم فاکتورها که آن‌ها را به دو دسته تقسیم می‌کنیم: اول مهار کننده‌های مستقیم ترومبین مثل آرگاتروبان و دوم مهار کننده‌های مستقیم فاکتور Xa مثل ریواروکسابان. بتازگی استفاده از این داروها رواج زیادتری پیدا کرده است و در این‌جا 5 نکته اول را به گروه اول و 5 نکته دوم را به گروه دوم اختصاص می‌دهیم:

نکته اول: از جمله مهار کننده‌های مستقیم ترومبین می‌توان به لپیرودین (که دیگر بکار نمی‌رود)، دسی‌رودین و آرگاتروبان اشاره کرد.

نکته دوم: دابی‌گاتران تنها مهار کننده مستقیم ترومبین است که بصورت خوراکی بکار می‌رود.

نکته سوم: از مهار کننده‌های مستقیم ترومبین بصورت تزریقی به عنوان جایگزین هپارین در بیمارانی که دچار ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین می‌شوند، استفاده می‌شود.

نکته چهارم: عملکرد مهار کننده‌های مستقیم ترومبین با aPTT سنجیده می‌شود.

نکته پنجم: مهار کننده‌های مستقیم ترومبین می‌توانند سبب خونریزی شوندو ایداروسیزوماب به دابی‌گاتران متصل می‌شود و اثر ضد انعقاد آن را خنثی می‌کند.

نکته ششم: از جمله مهار کننده‌های مستقیم و خوراکی فاکتور Xa می‌توان به ریواروکسابان، آپیکسابان و ادوکسابان اشاره کرد.

نکته هفتم: مهار کننده‌های مستقیم و خوراکی فاکتور Xa در مقایسه با وارفارین شروع اثر سریع و نیمه عمر کوتاه دارند.

نکته هشتم: مهار کننده‌های مستقیم و خوراکی فاکتور Xa بصورت دوز خوراکی و ثابت تجویز می‌شوند و نیاز به مونیتورینگ ندارند.

نکته نهم: استفاده از ریواروکسابان برای پیشگیری و درمان ترومبوآمبولی وریدی بعد از جراحی هیپ و زانو و برای پیشگیری از سکته مغزی در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بدون اختلال دریچه‌ای تائید شده است.

نکته دهم: مهار کننده‌های مستقیم و خوراکی فاکتور Xa می‌توانند سبب خونریزی شوند و داروی خنثی کننده آن‌ها در دست بررسی است.