از گوش و حلق و بینی، علل سرگیجه را مرور می‌کنیم و با نوریت وستبولر شروع می‌کنیم. بیماری مهم و سوالی! نوریت وستیبولر از جمله علل شایع سرگیجه حاد غیر عود کننده است.
نکته اول: نوریت وستیبولر عمدتا افراد میان‌سال تا مسن را گرفتار می‌کند. برتری جنسی ندارد.
نکته دوم: در برخی موارد، پیش از ایجاد نوریت وستیبولر علایم عفونت بخش فوقانی دستگاه تنفسی وجود دارد.
نکته سوم: در نوریت وستیبولر سرگیجه شدید می‌تواند برای روزها تا هفته‌ها ادامه داشته باشد. ممکن است بیمار دچار تهوع و استفراغ شدید باشد. نیستاگموس معمولا وجود دارد.
نکته چهارم: در نوریت وستیبولر نیستاگموس به سمت مقابل گوش گرفتار است. در آزمون رومبرگ بیمار به سمت گرفتار سقوط می‌کند.
نکته پنجم: در صورت تشخیص نوریت وستیبولر توصیه به انجام تصویربرداری برای رد انفارکتوس یا خونریزی داخل جمجمه یا دیگر اختلالات رتروکوکلئار می‌شود. MRI روش انتخابی برای تشخیص انفارکتوس است، اما می‌توان ابتدا سی‌تی اسکن انجام داد تا خونریزی رد شود.
نکته ششم: در صورت تشخیص نوریت وستیبولر باید ادیوگرام انجام شود تا وضعیت شنوایی پایه بیمار مشخص شود و ارزیابی از نظر وجود کاهش شنوایی حسی عصبی صورت گیرد. وجود کاهش شنوایی حسی عصبی تشخیص دیگری را مطرح می‌کند.
نکته هفتم: به عنوان یک قانون، نوریت وستیبولر خودبخود برطرف می‌شود. سرگیجه در اثر کاهش عملکرد عصب وستیبولر بوجود می‌آید و خودبخود و با جبران مرکزی از بین می‌رود.
نکته هشتم: در نوریت وستیبولر می‌توان تهوع بیمار را بطور علامتی و بطور موثر با داروهای سرکوب کننده وستیبولر مانند پرومتازین، بنزودیازپین‌ها (دیازپام، کلونازپام) و مکلیزین درمان کرد. باید به بیمار در مورد استفاده طولانی مدت از داروهای سرکوب کننده وستیبولر هشدار داد: ممکن است جبران مرکزی را به تعویق بیاندازند.
نکته نهم: در نوریت وستیبولر می‌توان از کورتیکواستروئیدها (قرص متیل پردنیزولون یا تزریق داخل وریدی دگزامتازون) استفاده کرد. این داروها ممکن است بهبود طولانی مدت را تسریع کنند.
نکته دهم: در نوریت وستیبولر از داروهایی نظیر آسیکلوویر و وال‌آسیکلوویر هم استفاده می‌شود (به سبب احتمال همراهی بیماری با ویروس هرپس). اما تاثیر این داروها ثابت نشده است.
