هیپرتانسیون بیماری مهمی است؛ هم از نظر کاربردی و هم از نظر تستی. به ده نکته واقعا مهم در ارتباط با هیپرتانسیون اشاره می‌کنیم:
نکته اول: در 80 تا 90% موارد علتی برای هیپرتانسیون بیمار یافت نمی‌شود (هیپرتانسیون اولیه).
نکته دوم: فشار خون معمولا در ساعت‌های اول صبح بعد از برخاستن از خواب بالاتر است و در طول شب 10 تا 20% پائین‌تر از روز است. در افرادی که کاهش فشار خون شبانه را ندارند، خطر بیماری‌های قلبی عروقی بیشتر است.
نکته سوم: برای درمان هیپرتانسیون از سه گروه اصلی دارو استفاده می‌شود: اول دیورتیک‌ها (تیازیدی و شبه تیازیدی)؛ دوم مهار کننده‌های کانال کلسیم و سوم مهار کننده‌های سیستم رنین آنژیوتانسین شامل ACEIs و ARBs.
نکته چهارم: هدف از درمان هیپرتانسیون رساندن فشار خون سیستولی به کمتر از 130 میلی‌متر جیوه و فشار خون دیاستولی به کمتر از 80 میلی‌متر جیوه (و نه کمتر از 60 میلی‌متر جیوه) است.
نکته پنجم: اگر بیمار مبتلا به هیپرتانسیون از سه درمان دارویی از دسته‌های مختلف استفاده کند که یکی از آن‌ها دیورتیک باشد و دوز داروها کافی باشد، اما فشار خون او به حد هدف نرسد، دچار هیپرتانسیون مقاوم به درمان است.
نکته ششم: بهتر است بیمار فشار خون خود را دو بار صبح یک دقیقه قبل از مصرف داروها و دوبار عصر به مدت حداقل 3 روز و ترچیحا یک هفته ثبت کند.
نکته هفتم: هیپرتانسیون اورژانسی یا Emergency یعنی افزایش فشار خون سیستولی بیشتر از 180 میلی‌متر جیوه و یا افزایش فشار خون دیاستولی بالاتر از 120 میلی‌متر جیوه که می‌تواند با آسیب اعضای حیاتی همراه باشد. بیمار باید در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شود.
نکته هشتم: در هیپرتانسیون Urgency هیپرتانسیون شدید است اما علایم، انسفالوپاتی و آسیب اعضای حیاتی دیده نمی‌شود. این حالت معمولا بصورت سرپایی درمان می‌شود.
نکته نهم: استاندارد طلایی برای ثبت فشار خون بررسی 24 ساعته یا بطور دقیق‌تر بررسی 48 ساعته فشار خون توسط مونیتورینگ هولتر است.
نکته دهم: هیپرتانسیون شایع‌ترین عامل خطر قابل برگشت برای سکته قلبی، سکته مغزی، نارسایی قلب، فیبریلاسیون دهلیزی، بیماری عروق محیطی و دیسکسیون آئورت است.
