مبحث داروهای ضد انعقادی بسیار مهم است! در همه جا بکارتان میآید. نگاهی به کتابهای گزینه برتر بکنید: در تمام داخلیها، جراحی، زنان، کودکان و دروس مینور مانند فارماکولوژی با این داروها سر و کار دارید. در مورد هپارین صحبت کردهایم. حالا نوبت وارفارین است. نکات مهم این داروی مهم را بررسی میکنیم.
نکته اول: وارفارین بعد از مصرف خوراکی براحتی جذب میشود و بشدت به پروتئینهای پلاسما متصل میشود و توسط سیتوکروم P450 متابولیزه شده و از بدن حذف میشود.
نکته دوم: با تولید انواع فعال فاکتورهای انعقادی و ضد انقعادی وابسته به ویتامین K تداخل میکند. از جمله فاکتورهای انعقادی وابسته به ویتامین K میتوان به فاکتورهای 2، 7، 9 و 10 اشاره کرد.
نکته سوم: نیمه عمر فاکتورهای انعقادی در پلاسما 8 تا 60 ساعت است و اثر ضد انقعادی وارفارین تنها وقتی ظاهر میشود که زمان کافی گذشته باشد تا فاکتورهایی که از قبل تولید شدهاند، حذف شوند؛ یعنی شروع اثر آن تاخیری است.
نکته چهارم: اثر وارفارین را میتوان با ویتامین K خنثی کرد؛ اما اثر ویتامین K آهسته است، چون طول میکشد تا فاکتورهای انعقادی جدید و طبیعی ساخته شوند. در صورت نیاز به خنثی کردن سریع اثر وارفارین از FFP استفاده میشود. مهمترین عارضه وارفارین خونریزی است.
نکته پنجم: اثر وارفارین با اندازهگیری PT منونیتور میشود.
نکته ششم: از وارفارین برای درمان ضد انعقادی مزمن (بجز در زنان حامله) استفاده میشود.
نکته هفتم: در ابتدای درمان با وارفارین ممکن است نوعی وضعیت بیش انعقادی ایجاد شود و در نهایت درم پوست دچار نکروز گردد. این عارضه در اثر کمبود پروتئین C بوجود میآید که نوعی فاکتور ضد انعقادی وابسته به ویتامین K است و نیمه عمر کوتاهی دارد.
نکته هشتم: در جنین رو به رشد، وارفارین میتواند سبب نقایص استخوانی و خونریزی شود و به همین دلیل در حاملگی کنترااندیکه است.
نکته نهم: کاربامازپین، فنیتوئین، ریفامپین و باربیتوراتها سیتوکروم P450 را تحریک میکنند و سبب کاهش اثر وارفارین میشوند. آمیودارون، SSRIs و سایمتیدین سیتوکروم P450 را مهار میکنند و اثر وافارین را افزایش میدهند.
نکته دهم: داروهای ضد انعقادی خوراکی با اثر مستقیم نظیر دابیگاتران و ریواروکسابان خواص ضد انعقادی مشابه با وارفارین دارند و احتمال خونریزی با آنها کمتر است؛ همچنین این داروها نیاز به مونیتورینگ ندارد و تداخلات دارویی آنها هم کمتر است.