فسفولیپاز A2 روی لیپید غشا سلولی اثر می‌کند و اسید آراشیدویک را می‌سازد. اسید آراشیدونیک می‌تواند تحت تاثیر آنزیم سیکلواکسیژناز قرار بگیرد و پروستاگلاندین و ترومبوکسان تولید کند (که می‌خواهیم در مورد این مواد صحبت کنیم) و با تحت تاثیر آنزیم لیپواکسیژناز قرار بگیرد و لوکوترین ساخته شود. در زیر به ده نکته بسیار مهم و تستی و کاربردی در ارتباط با پروستاگلاندین‌ها اشاره می‌کنیم که لازم است، بدانید:
نکته اول: از PGE1 با نام آلپروستادیل برای درمان ایمپوتانس (بصورت تزریق به داخل کاورنوزا یا شیاف اورترا) استفاده می‌شود.
نکته دوم: لاتانوپروست مشتق PGF2a است که بصورت موضعی برای درمان گلوکوم به کار می‌رود. بیماتوپروست و تراووپروست داروهای مشابه هستند. این داروها خروج زلالیه را افزایش می‌دهد (و این نکته بارها در چشم‌پزشکی مورد سوال قرار گرفته است)!
نکته سوم: از میزوپروستول (PGE1) برای پیشگیری از زخم پپتیک در بیمارانی که باید دوزهای بالای NSAIDs مصرف کنند و سابقه زخم پپتیک مرتبط با مصرف NSAIDs دارند، استفاده می‌شود.
نکته چهارم: از پروستاسیکلین (PGI2) با نام اپوپروستنول برای درمان هیپرتانسیون شدید پولمونر و پیشگیری از تجمع پلاکت در دستگاه‌های دیالیز استفاده می‌شود.
نکته پنجم: PGE2 و PGF2a سبب انقباض رحم می‌شوند. از این دو برای سقط سه ماهه دوم استفاده می‌شود.
نکته ششم: از PGE2 با نام دینوپروستون برای نرم کردن سرویکس در زمان ترم قبل از تحریک زایمان با اکسی‌توسین استفاده می‌شود.
نکته هفتم: از میزوپروستول (PGE1) به همراه میفپریستون (آنتاگونیست پروژسترون) تحت عنوان RU486 برای سقط استفاده می‌شود.
نکته هشتم: از PGE1 بصورت انفوزیون برای باز نگه داشتن مجرای شریانی در شیرخوارانی که مبتلا به اختلال مادرزادی قلبی جابجایی عروق بزرگ هستند (تا زمان تصحیح جراحی) استفاده می‌شود.
نکته نهم: PGE2 و PGF2a به مقدار زیاد از اندومتر رحم در حین قاعدگی رها می‌شوند و می‌توانند دیسمنوره ایجاد کنند.
نکته دهم: میزوپروستول (PGE1) می‌تواند سبب اسهال شود.
