کارسینوم سلول بازال یا BCC شایعترین تومور بدخیم پوست است که هم در درماتولوژی و هم در جراحی و هم در پاتولوژی با آن سر و کار دارید. با هم نکات مهم این تومور شایع را بررسی می‌کنیم:
نکته اول: BCC در نژاد سفید و در جنس مذکر شایع‌تر است و بیشتر بیماران بالاتر از 50 سال سن دارند.
نکته دوم: از جمله عوامل موثر در ایجاد BCC می‌توان به این موارد اشاره کرد: 1- اشعه ماوراء بنفش؛ 2- اشعه یونیزان؛ 3- ترومای قبلی (سوختگی)؛ 4- نقص ایمنی (به دنبال پیوند).
نکته سوم: BCC در 85% موارد در سر و گردن ایجاد می‌شود (25 تا 30% موارد بر روی بینی بوجود می‌آید که شایعترین محل ابتلا است).
نکته چهارم: شایعترین نوع BCC، نوع ندولر است: پاپول یا ندول براق (pearl) به همراه تلانژیکتازی. به دنبال رشد ممکن است ضایعه زخمی شود. نوع پیگمانته هم زیر مجموعه نوع ندولر است.
نکته پنجم: BCC سطحی بصورت ماکول یا پلاک نازک اریتماتو ظاهر می‌شود و در تنه و اندام‌ها شایع‌تر است.
نکته ششم: BCC مرفه‌ای شکل یا اسکلروزان شبیه به اسکلرودرمی لوکالیزه است: ضایعه مسطح و کمی آتروفیک یا پلاکی با حدود نامشخص. ضایعه سفت است و به رنگ قرمز یا سفید می‌باشد.
نکته هفتم: برای تشخیص قطعی BCC باید اقدام به بیوپسی و ارسال نمونه به آزمایشگاه پاتولوزی کرد: در بررسی میکروسکوپی تکثیر بدخیم کراتینوسیت‌هایی شبیه به سلول‌های لایه بازال اپی‌درم دیده می‌شود.
نکته هشتم: سیر BCC آهسته است و تومور بندرت متاستاز می‌دهد، اما عدم درمان می‌تواند سبب تخریب بافت‌های اطراف شود.
نکته نهم: برای درمان BCC از این روش‌ها استفاده می‌شود: 1- جراحی؛ 2- رادیوتراپی؛ 3- تخریب موضعی (کرایوتراپی، کورتاژ، کوتر)؛ 4- بندرت کرم ایمی‌کیمود موضعی یا تزریق اینترفرون به داخل ضایعه.
نکته دهم: بیمار مبتلا به BCC باید حداقل به مدت 3 تا 5 سال از نظر عود تومور یا ظهور دیگر تومورهای پوستی هر 6 تا 12 ماه پیگیری شود.
