کانسر سرویکس را با ده نکته مهم مرور مىکنیم. غربالگرى کانسر سرویکس در بخش‌های قبل را حتما بخوانید که بسیار مهم و سؤالى است:
نکته اول: سن متوسط تشخیص کانسر مهاجم سرویکس، تقریبا ۵۰ سال است؛ البته بیمارى مىتواند بیماران بسیار جوان یا بسیار مسن را هم گرفتار کند.
نکته دوم: در بیش از ۹۰% موارد علت کانسر سرویکس HPV است.
نکته سوم: علایم و نشانههاى مراحل ابتدایى کانسر سرویکس متغیر و غیر اختصاصى هستند و شامل موارد زیر مىشوند: ۱ـ ترشح آبکى از واژن؛ ۲ـ لکهبینى متناوب؛ ۳ـ خونریزى بعد از آمیزش. اغلب بیمار متوجه وجود علایم نمىشود.
نکته چهارم: به سبب قابل دسترس بودن سرویکس، اغلب مىتوان با روشهاى زیر به تشخیص دقیق کانسر سرویکس رسید: ۱-غربالگرى سیتولوژیک؛ ۲ـ بیوپسى با راهنمایى کولپوسکوپى؛ ۳ـ بیوپسى از ضایعه قابل مشاهده یا قابل لمس.
نکته پنجم: در صورت شک به تهاجم میکروسکوپى و مراحل ابتدایى کارسینوم سرویکس، براى ارزیابى احتمال وجود تهاجم و یا تعیین عمق و وسعت تهاجم میکروسکوپى، کونیزاسیون سرویکس اندیکاسیون دارد. CKC (کونیزاسیون با Cold Knife) دقیقترین روش براى ارزیابى حاشیههاى نمونه بدست آمده است.
نکته ششم: کارسینوم سلول اسکوامو و آدنوکارسینوم دو نوع اصلى کانسرهاى مهاجم سرویکس هستند: کارسینوم سلول اسکوامو ۸۰% موارد و آدنوکارسینوم یا آدنواسکواموس کارسینوم در حدود ۱۵% موارد کانسرهاى سرویکس را شامل مىشوند.
نکته هفتم: بر اساس مرحله و اندازه ضایعه، درمان کانسر سرویکس به کمک جراحى یا رادیوتراپى انجام مىشود.
نکته هشتم: بعد از درمان کانسر سرویکس، باید مونیتورینگ منظم بیمار انجام شود. ۱ـ معاینه هر ۴ ماه براى ۲ سال و بعد هر ۶ ماه تا ۵ سال؛ ۲ـ سیتولوژى سرویکس هر سال؛ ۳ـ CXR هر سال تا ۵ سال.
نکته نهم: درمان عود بیمارى نتایج خوبى ندارد و شیمىدرمانى بیشتر نقش تسکینى داشته، رادیوتراپى نقطهاى مناطق‌عود هم کمى سودمند مىباشد.
نکته دهم: با اقدامات زیر مىتوان از ابتلا به کانسر سرویکس پیشگیرى کرد: ۱ـ پرهیز از آمیزش جنسى (محدود کردن شریکهاى جنسى هم مىتواند خطر ابتلا به STDها از جمله عفونت HPV را کاهش بدهد)؛ ۲ـ واکسیناسیون بر علیه HPV؛ ۳ـ استفاده از روشهاى Barrier پیشگیرى از باردارى (با یا بدون استفاده از اسپرمیسیدها)؛ ۴ـ معاینات ژنیکولوژیک منظم و غربالگرى سیتولوژیک و درمان ضایعات پیشبدخیم بر اساس پروتوکلهاى موجود.
