کراتیت باکتریایی نوعی بیماری تهدید کننده بینایی است که در صورت عدم درمان سبب تخریب قرنیه و سوراخ شدن آن می‌شود. به ده نکته مهم در مورد انواع کراتیت‌های باکتریایی توجه کنید:
نکته اول: شایع‌ترین عامل کراتیت باکتریایی به دنبال تروما، استرپتوکک پنومونیه (پنوموکک) است.
نکته دوم: شایع‌ترین عامل کراتیت باکتریایی در افرادی که از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند، پسودوموناس آئروژینوزا است.
نکته سوم: کراتیت باکتریایی با درد، قرمزی چشم، فوتوفوبی و کاهش بینایی مشخص می‌شود.
نکته چهارم: هیپوپیون یعنی تجمع سلول‌های التهابی بصورت لایه رنگ پریده در بخش تحتانی اتاق قدامی چشم. کراتیت باکتریایی ممکن است هیپوپیون ایجاد کند. این هیپوپیون ممکن است عفونی یا استریل باشد.
نکته پنجم: کراتیت باکتریایی اورژانس چشم‌پزشکی است و بعد از انجام کشت باید درمان شروع شود و نباید منتظر جواب کشت شد. در ابتدا از درمان ترکیبی وسیع‌الطیف موثر بر ارگانیسم‌های گرم مثبت و منفی استفاده می‌شود. برای منظور آنتی‌بیوتیک تغلیظ شده موضعی (غلظت بالای آنتی‌بیوتیک‌های موضعی)، در ابتدا هر ۳۰ دقیقه تجویز می‌شود.
نکته ششم: آنتی‌بیوتیک‌های تجویزی باید شامل آنتی‌بیوتیک‌های موثر بر باکتری‌های گرم مثبت (وانکومایسین، باسیتراسین، نئوسپورین، سفوروکسیم یا سفازولین) و آنتی‌بیوتیک‌های موثر بر باکتری‌های گرم منفی (توبرامایسین، جنتامایسین، آمیکاسین، سفتازیدیم، سیپروفلوکساسین، لووفلوکساسین یا افلوکساسین) باشد.
نکته هفتم: در کراتیت‌هایی با شدت کمتر می‌توان از درمان تک دارویی با فلوئوروکینولون‌ها استفاده کرد: ۱- زخم‌های کوچکتر از ۳ میلی‌متر؛ ۲- زخم‌های محیطی قرنیه؛ ۳- زخم‌هایی که با نازکی شدید قرنیه همراه نیستند.
نکته هشتم: اگر عامل کراتیت باکتریایی استرپتوکک باشد، نباید از درمان تک دارویی با فلوئوروکینولون‌ها استفاده کرد.
نکته نهم: زخم پنوموککی زخمی است خاکستری رنگ با حدود مشخص؛ قرنیه در اطراف زخم شفاف است و هیپوپیون هم وجود دارد. در اسمیر دیپلوکک گرم مثبت دیده می‌شود.
نکته دهم: زخم پسودوموناسی بصورت انفیلتراسیون خاکستری یا زرد دیده می‌شود. اغلب هیپوپیون بزرگ مشهود است. اگزودای سبز مایل به آبی وجود دارد.
