تیروئیدیت تحت حاد یا تیروئیدیت دکروان از مباحث بسیار مهم و سوالی آزمون‌های دستیاری و پیش‌کارورزی است. با نگاهی به سوال‌ها متوجه اهمیت این مبحث می‌شوید. ده نکته بسیار مهم زیر را با دقت بخوانید:
نكته اول: احتمالاً ويروس‌ها در ايجاد تيروئيديت تحت حاد دخالت دارند.
نكته دوم: در جريان تيروئيديت تحت حاد در مراحل اوليه تخريب فوليكلها، Tg و هورمون‌هاى تيروئيدى آزاد مىشوند و بر ميزان T4 و T3 موجود در گردش خون مىافزايند و سبب سركوبى TSH مىشوند. در طى اين مرحله تخريبى، برداشت يد راديواكتيو پائين است.
نكته سوم: پس از چندين هفته از شروع تيروئيديت تحت حاد، ذخاير هورمون‌هاى تيروئيدى تخليه مىشوند، هيپوتيروئيديسم بوجود مىآيد و با پائين بودن T4 آزاد (و گاه T3)، و افزايش متوسط در TSH خود را نشان مىدهد. در اين حالت در اثر افزايش TSH، برداشت يد راديواكتيو به حد طبيعى باز مىگردد و يا حتى افزايش مىيابد.
نكته چهارم: معمولاً بيمار مبتلا به تيروئيديت تحت حاد به سبب بزرگى و درد تيروئيد (كه گاه با تب همراه است) مراجعه مىكند. درد اغلب به گوش يا فك تحتانى انتشار دارد.
نكته پنجم: در تيروئيديت تحت حاد بر اساس مرحله بيمارى، ممكن است تظاهرات تيروتوكسيكوز يا هيپوتيروئيديسم نيز وجود داشته باشند.
نكته ششم: در تيروئيديت تحت حاد، در معاينه، گواتر كوچك و بشدت حساس وجود دارد.
نكته هفتم: در تيروئيديت تحت حاد در بيشتر بيماران، با تجويز دوزهاى نسبتا بالاى آسپيرين (600 ميلىگرم هر 4 تا 6 ساعت) و يا NSAIDs مىتوان علايم را كنترل كرد.
نكته هشتم: در تيروئيديت تحت حاد در صورتى كه درمان با NSAIDs كفايت نكند و يا بيمار دچار علايم موضعى يا سيستميك قابل توجهى باشد، بايد از گلوكوكورتيكوئيدها استفاده شود. دوز آغازين 40-15 ميلىگرم پردنيزون است. اين دوز در مدت 6 تا 8 هفته با توجه به بهبود علايم و كاهش ESR بتدريج كم مىشود.
نكته نهم: در تيروئيديت تحت حاد اگر در حين كاهش تدريجى دوز گلوكوكورتيكوئيدها، بيمارى عود كند، بايد دوز دارو را افزايش داد و قطع آن را تدريجىتر كرد.
نكته دهم: در تيروئيديت تحت حاد بايد هر 4-2 هفته عملكرد تيروئيد با استفاده از TSH و T4 آزاد كنترل شود.
