بر اساس کتاب کاتزونگ و ترور 10 نکته بسیار مهم در مورد درمان آمبیازیس را با هم مرور می‌کنیم. این نکات بسیار مهم در مبحث عفونی هم به کار شما می‌آیند. بخاطر داشته باشید که داروهای ضد آمیب را به دو دسته تقسیم می‌کنند: 1- آمبیسیدهای بافتی (کلروکین، امتین‌ها، مترونیدازول، تینیدازول) که بر روی آمیب‌های موجود در دیواره روده و کبد اثر می‌گذارند و 2- آمیبیسیدهای مجرایی (دیلوکسانید فوروآت، یدوکینول، پارومومایسین) که بر روی آمیب‌های موجود در مجرای روده اثر می‌کنند.
نکته اول: درمان انتخابی برای عفونت بدون علامت روده‌ای (آمبیازیس بدون علامت)، دیلوکسانید فوروآت است. عوارض جانبی این دارو خفیف هستند و معمولا محدود به علایم گوارشی هستند.
نکته دوم: درمان انتخابی برای آمبیازیس روده‌ای خفیف تا متوسط مترونیدازول + داروی مجرایی (داروی موثر بر آمیب‌های داخل مجرا مانند دیلوکسانید فوروآت یا یدوکینول یا پارومومایسین) است.
نکته سوم: درمان انتخابی برای آمبیازیس روده‌ای شدید یا آبسه آمبیبی کبد یا دیگر انواع بیماری خارج روده‌ای مترونیدازول یا تینیدازول + داروی مجرایی (داروی موثر بر آمیب‌های داخل مجرا مانند دیلوکسانید فوروآت یا یدوکینول یا پارومومایسین) است.
نکته چهارم: نیمه عمر مترونیدازول 6 تا 8 ساعت و نیمه عمر تینیدازول 12 تا 14 ساعت است و هر دو دارو از طریق متابولیسم کیدی از بدن خارج می‌گردند.
نکته پنجم: از جمله عوارض جانبی مترونیدازول می‌توان به این موارد اشاره کرد: 1- تحریک گوارشی (بهتر است با غذا مصرف شود)؛ 2- سردرد؛ 3- پارستزی؛ 4- تغییر رنگ تیره ادرار. تینیدازول عوارض جانبی مشابهی دارد ولی بهتر از مترونیدازول تحمل می‌شود.
نکته ششم: مترونیدازول دو تداخل دارویی مهم دارد: 1- واکنش شبه دی‌سولفیرام با اتانول؛ 2- تشدید اثرات ضد انعقادی کومارین.
نکته هفتم: مدت درمان آمبیازیس با مترونیدازول طولانی‌تر از تینیدازول است.
نکته هشتم: یدوکینول آمیبیسید داخل مجرای مجرایی است و به دنبال مصرف دوز بالا ممکن است سبب بزرگی تیروئید، واکنش‌های پوستی و عوارض عصبی شود.
نکته نهم: امتین بصورت تزریقی (داخل عضلانی یا زیر پوستی) به عنوان درمان جایگزین برای درمان آمبیازیس شدید روده‌ای یا کبدی در بیمار بستری در بیمارستان به کار می‌رود (به همراه داروی مجرایی). از جمله عوارض این دارو می‌توان به مشکلات گوارشی، ضعف عضلانی و اختلال قلبی (نارسایی قلب، آریتمی) اشاره کرد.
نکته دهم: مترونیدازول داروی انتخابی برای درمان تریکومونیازیس به شمار می‌رود. از جمله دیگر کاربردهای مترونیدازول می‌توان به درمان ژیاردیازیس، عفونت‌های ناشی از گاردنرلا واوژینالیس و باکتری‌های بی‌هوازی (کلوستریدیوم دیفیسیل، باکتروئید فراژیلیس) و هلیکوباکتر پیلوری اشاره کرد.
