آقاى 52 ساله با سابقه ديابت از سه سال قبل جهت كنترل قند خون مراجعه كرده است. سابقه آنژيوپلاستى سال گذشته را مىدهد و در حال حاضر تحت درمان با متفرمين mg750 دو بار در روز، آتورواستاتين mg40 شبها و ASA mg80 روزانه قرار دارد. در سابقه خانوادگى، بيمار ذكر مىكند كه مادر وى به دليل عوارض كليوى ديابت فوت شده است. در آزمايشات HbA1c=7.6% و FBS=151mg دارد. اضافه نمودن كدام دارو مناسبتر است؟
الف) گليكلازيد پيوسته رهش mg30، يك عدد روزانه
ب) امپاگلوفلوزين mg10، يك عدد روزانه
ج) پيوگليتازون mg30، يك عدد روزانه
د) ريپاگلينيد mg1، قبل از ناهار و شام
داروى مناسب امپاگلوفلوزين است. این دارو مهار كننده انتقال همزمان سديم و گلوكز 2 يا مهار كننده SGLT2 است. داروهاى اين دسته سبب افزايش دفع ادرارى گلوكز مىشوند و از جمله عوارض آنها مىتوان به عفونت ادرار و واژن، دهيدراسيون و افزايش احتمال ايجاد هيپركالمى اشاره كرد. از جمله موارد ممنوعيت مصرف اين داروها مىتوان به نارسايى كليوى متوسط اشاره كرد. امپاگليفلوزين و كاناگليفلوزين از ايجاد حوادث قلبى عروقى مىكاهند. داروهاى اين دسته سبب كاهش وزن متوسط مىشوند. (گزينه ب)
آقاى 65 ساله با سابقه ديابت از 8 سال پيش با فشار خون mmHg 170/100 مراجعه نموده است. داروهاى او لوزارتان و هيدروكلروتيازيد و آملوديپين با دوز كامل درمانى است. در مورد مديريت درمان فشار خون بيمار، كليه اقدامات زير صحيح است، بجز؟
الف) افزودن انالاپريل به داروها
ب) بررسى تنگى شريان كليوى
ج) بررسى هيپرآلدوسترونيسم
د) شروع اسپيرونولاكتون
در ديابت هدف رساندن فشار خون به كمتر از 140/90 است و براى اين منظور ابتدا بايد الگوى زندگى را تغيير داد. توصيه مىشود كه تمام بيماران مبتلا به ديابت و هيپرتانسيون با ACEIs يا ARBs درمان شوند. در مرحله بعد مىتوان داروهايى را كه خطر قلبى عروقى را كم مىكنند (بتابلوكرها، تيازيدها و كلسيمبلوكرها) به درمان اضافه كرد. در بيشتر بيماران مبتلا به ديابت و درگيرى كليوى ACEIs و ABRs اثرى يكسان دارند. (گزينه الف)
دختر 16 سالهاى به علت ادم جنراليزه مراجعه نموده است. در بررسىهاى انجام شده در آزمايش ادرار پروتئينورى +4 دارد. آزمايشات تيروئيدى وى به شرح زير است:
TSH= 2 mU/mL (0.5-5)
(T4=3g/dL (4.5-12
T3= 80 ng/dL (80-180)
جهت تشخيص بررسى كداميك از آزمايشات زير مناسبتر است؟
الف) Anti TPO
ب) T3RU
ج) Thyrogulobin
د) TRH
بيمار مبتلا به پروتئينورى است و بنابراين TBG از طريق ادرار او دفع مىشود و در نتيجه مقدار كلى هورمونهاى تيروئيدى در خون او پائين مىآيد. در اين بيمار به سبب كاهش TBG مقدار T4 توتال كاهش دارد، اما T4 آزاد طبيعى است و در نتيجه TSHنيز طبيعى مىباشد. براى بررسى وضعيت تيروئيدى در چنين حالتى بايد يا هورمونهاى آزاد را اندازهگيرى كرد و يا T3RU را. از جمله روشهاى غير مستقيم براى تخمين مقدار هورمونهاى آزاد مىتوان به محاسبه شاخص «T3 يا T4آزاد» به كمك غلظت توتال T3يا T4 و «نسبت اتصال هورمون تيروئيدى (THBR)» اشاره كرد. به كمك T3-Resin Uptake Testمىتوان THBRرا اندازه گرفت. در اين آزمون الگوى توزيع T3نشاندار بين نوعى رزين جاذب و محلهاى خالى پروتئينهاى اتصالى (در نمونه سرم بيمار) مشخص مىشود. هنگامى كه محلهاى خالى كمى در پروتئينهاى اتصالى براى T3 وجود داشته باشد (كمبود TBG) و يا سطح توتال هورمون بالا باشد، اتصال T3 نشاندار به رزين افزايش مىيابد و برعكس در مواردى كه محلهاى خالى پروتئينهاى اتصالى زياد و يا سطح توتال هورمون پائين باشد، اتصال T3نشاندار به رزين كاهش مىيابد. از حاصلضرب THBRو T3 يا T4 آزاد، «شاخص T3يا T4آزاد» بدست مىآيد. (گزينه ب)
خانم 25 سالهاى با سابقه هيپوتيروئيدى و مصرف قرص لووتيروكسين از يك ماه قبل با آزمايشات زير مراجعه مىكند:
TSH= 10 mU/mL (0.5-5)
(T4=9g/dL (4.5-12
كدام گزينه در مورد نحوه درمان بيمار صحيح است؟
الف) اضافه كردن دوز لووتيروكسين
ب) كم كردن دوز لووتيروكسين
ج) ادامه لووتيروكسين با دوز قبلى
د) اضافه كردن ليوتيرونين به لووتيروكسين
براى درمان هيپوتيروئيديسم در بيماران بالغى كه زير 60 سال سن دارند و دچار بيمارى قلبى نيستند، لووتيروكسين (T4) با دوز 50 تا 100 میکروگرم در روز آغاز مىشود. اين دوز، بر اساس سطح TSHتنظيم مىشود و هدف از درمان آن است كه TSHطبيعى (و بطور ايدهآل در نيمه پائينى محدوده مرجع) باشد. پاسخ TSHبه درمان بصورت تدريجى صورت مىگيرد، از اين رو TSH بايد 2 ماه پس از آغاز درمان و يا پس از هر نوع تغيير دوز لووتيروكسين اندازهگيرى شود. (گزينه ج)
آقاى 65 ساله به دليل آنژين صدرى در بيمارستان بسترى و تحت آنژيوپلاستى عروق كرونر قرار مىگيرد. LDL مناسب براى او چقدر است؟
الف) 130-100
ب) 160-130
ج) كمتر از 100
د) كمتر از 70
براى پيشگيرى از خطر قلبى عروقى، در مورد LDL به شرح زير اقدام مىشود:
1ـ پيشگيرى اوليه در سنين 40 تا 75 سال: هدف LDL كمتر از 100 است:
ـ اگر مقدار LDL بین 70 تا 190 يا خطر 10 ساله بيمارى آترواسكلروتيك قلبى عروقى 7/5 تا 20% باشد يا بيمار دچار ديابت باشد: با درمان استاتين با شدت متوسط؛
ـ اگر LDL بيش از 190 يا خطر 10 ساله بيمارى آترواسكلروتيك قلبى عروقى بيش از 20% باشد يا بيمار دچار ديابت به همراه عوامل خطرساز باشد: با درمان استاتين با شدت بالا؛
2ـ پيشگيرى ثانويه: بيمارى آترواسكلروتيك قلبى عروقى تشخيص داده شده: هدف پائين آوردن LDL-C بيش از 50% و كمتر از 70-50 با درمان استاتين با شدت بالا. (گزينه د)
در ارزيابى اوليه ژنيكوماستى در آقايان، انجام تستهاى زير ضرورى است، بجز؟
الف) hCG
ب) پرولاكتين
ج) تستوسترون
د) استراديول
در مردى كه دچار ژنيكوماستى است، اولين اقدام اندازهگيرى hCG، LH، تستوسترون و استروژن است. (گزينه ب)
