داروهای ضد آنژیوتانسین و ده نکته بسیار بسیار مهم.

از داروهای ضد آنژیوتانسین برای درمان نارسایی قلبی و هیپرتانسیون استفاده می‌شود. در زیر به ده نکته مهم در مورد این دسته دارویی اشاره می‌کنیم. به کانال اینستاگرام پروانه دانش و سایت پروانه دانش www.parvanehdanesh.com هم مراجعه کنید و از نکات متفاوت آن‌ها استفاده کنید. 

نکته اول: داروهاى ضد آنژیوتانسین را به سه دسته تقسیم مى‌کنیم: ۱ـ مهار کننده‌هاى آنزیم مبدل آنژیوتانسین (مانند کاپتوپریل)؛ ۲- بلوکرهای گیرنده آنژیوتانسین (مانند لوسارتان)؛ ۳- مهار کننده‌های رنین (مانند آلیس‌کایرن||).

نکته دوم: داروهایى مانند کاپتوپریل آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین یا ACE  را مهار مى‌کنند و بدین ترتیب از سطح خونى آنژیوتانسین II و آلدوسترون مى‌کاهند.

نکته سوم: ACEIs مانع تخریب برادی‌کنین شده، سطح این ماده وازودیلاتور را افزایش می‌دهند. 

نکته چهارم: از جمله عوارض ACEIs می‌توان به سرفه اشاره کرد که در ۳۰% از بیماران ایجاد می‌شود. احتمالا سرفه ناشی از افزایش سطح برادی‌کینین سرم و برونکواسپاسم ناشی از آن است.

نکته پنجم: مهمترین عارضه ACEIs کاهش فشار خون شریانی سیستمیک است که در بیشتر موارد خفیف است و برای بیمار قابل تحمل می‌باشد.

نکته ششم: ACEIs در ۱% از بیماران آنژیوادم ایجاد می‌کنند. این صورت بروز این عارضه باید دارو قطع شود و بجای آن از بلوکرهای گیرنده آنژیوتانسین یا هیدرالازین استفاده شود.

نکته هفتم: از جمله داروهایى که گیرنده آنژیوتانسین II را بلوک مى‌کنند مى‌توان به لوسارتان اشاره کرد. داروهاى این دسته به اندازه مهار کننده‌هاى ACE در پائین آوردن فشار خون مؤثر هستند و احتمال بروز سرفه به دنبال مصرف آنها کمتر است.

نکته هشتم: از ACEIs و ARBs نباید در دوران حاملگی استفاده شود. این داروها می‌توانند به کلیه‌های جنین آسیب برسانند.

نکته نهم: Aliskiren تأثیر رنین را بر روى آنژیوتانسینوژن مهار مى‌کند و مانع تولید آنژیوتانسین I (و در نتیجه آنژیوتانسین II) مى‌شود. از جمله عوارض این دارو مى‌توان به سردرد و اسهال اشاره کرد. به نظر نمى‌رسد که این دارو سبب سرفه شود.

نکته دهم: آنتاگونیست‌هاى آنژیوتانسین و مهار کننده‌هاى رنین سبب کاهش سطح آلدوسترون مىشوند، چرا که آنژیوتانسین II محرکى مهم
براى آزاد سازى آلدوسترون است. از این رو با کاهش سطح آلدوسترون احتباس پتاسیم روى مى‌دهد، بویژه در صورتى که بیمار به استفاده از یک رژیم پر پتاسیم ادامه دهد، اختلال کلیوى داشته باشد و یا داروهایى دیگرى که سبب احتباس پتاسیم مى‌شوند، مصرف کند.

کتابها و دوره های آموزشی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *