با هم مهمترین شکستگی‌های استخوان‌های دست را مرور می‌کنیم و مهمترین نکات مربوط به این شکستگی‌ها را می‌خوانیم:
نکته اول: شکستگی دررفتگی قاعده اولین استخوان کف دست (اولین متاکارپ) را شکستگی بنت می‌نامند. در این شکستگی خط شکستگی قاعده اولین استخوان کف دست، مایل است و داخل مفصل می‌شود و تکه مثلثی شکلی از اولین متاکارپ در مفصل ثابت مانده و باقی استخوان به بیرون و بالا جابجا می‌شود.
نکته دوم: شکستگی بنت نوعی شکستگی داخل مفصلی است و معمولا نیاز به عمل جراحی دارد: جااندازی بسته و پین گذاشتن از راه پوست.
نکته سوم: از جمله عوارض شکستگی بنت می‌توان به آرتریت دژنراتیو اشاره کرد.
نکته چهارم: شکستگی تنه متاکارپ‌ها (استخوان‌های کف دست) در اثر ضربه مستقیم ایجاد می‌شود و عمدتا شکستگی از نوع عرضی است. اگر نیروی چرخشی سبب شکستگی شود، شکستگی از نوع مارپیچی خواهد بود.
نکته پنجم: درمان شکستگی تنه متاکارپ‌ها شامل جا انداختن بسته و بی‌حرکت کردن با آتل ولار برای سه هفته است. اگر نتوان شکستگی را با روش بسته ثابت کرد، باید جراحی انجام داد و آن را با پین ثابت کرد.
نکته ششم: شکستگی گردن متاکارپ‌ها در اثر ضربه مستقیم مانند مشت زدن به دیوار بوجود می‌آید: Boxer’s Fracture. این نوع شکستگی اغلب در متاکارپ ۲ و ۵ روی می‌دهد.
نکته هفتم: در شکستگی گردن متاکارپ‌ها، اگر جابجایی کم باشد، بی‌حرکت کردن برای ۳ هفته کافی است.
نکته هشتم: در شکستگی گردن متاکارپ‌ها، اگر زاویه بین تکه‌های شکسته بیش از ۲۰ تا ۳۰ درجه باشد، باید شکستگی جا انداخته شده با ناودان گچی یا پین ثابت شود. در گردن متاکارپهای ۲ و ۳ وجود هیچ زاویه‌ای بین قطعات شکسته قابل قبول نیست؛ اما در متاکارپهای ۴ و ۵، زاویه ۲۰ تا ۳۰ درجه قابل قبول است.
نکته نهم: شکستگی بند اول و دوم انگشتان اغلب ناشی از ضربه مستقیم و معمولا عرضی است و درمان آن شامل جا انداختن بسته و بی‌حرکت کردن به مدت ۳ هفته است. اگر شکستگی درون مفصلی باشد، هدف از درمان بازگرداندن هرچه بیشتر حرکات مفصلی است و می‌تواند به دو صورت غیر جراحی (ثابت کردن انگشت آسیب دیده به انگشت مجاور) و یا عمل جراحی و ثابت کردن با پبین انجام شود.
نکته دهم: شکستگی بند آخر انگشتان دست معمولا ناشی از ضربه چکش و ماندن انگشت در لای در است و با زخم انگشت و خونمردگی زیر ناخن همراه است. شکستگی نیاز به درمان خاصی ندارد و باید آسیب بافت نرم انگشت را درمان کرد.
