ایمى پنم، اِرتاپنم و مروپنم از دسته کاربىپنمها هستند. این داروها هرچند از نظر شیمیایى با پنى سیلین تفاوت دارند، اما حلقه بتالاکتام دارند. با هم پنج نکته مهم در مورد این داروها بخوانیم:
نکته اول: کاربىپنمها فعالیت گستردهاى بر علیه کوکسى‌هاى گرم مثبت (شامل برخى از انواع پنوموککهاى مقاوم به پنىسیلین)، باسیلهاى گرم منفى و بىهوازىها دارند. کاربىپنمها بصورت تزریقى تجویز مىشوند.
نکته دوم: کاربىپنمها در مواردى که عفونت توسط باکترىهاى مقاوم به سایر آنتىبیوتیکها ایجاد شده باشد، مؤثر واقع مىشوند.
نکته سوم: ایمىپنم بسرعت توسط دهیدروپپتیداز I کلیوى غیر فعال مىشود و از این رو به همراه سیلاستاتین (مهار کننده آنزیم مذکور) تجویز مىشود. از جمله عوارض جانبى ایمى پنم + سیلاستاتین مى‌توان به دیسترس گوارشى، راش پوستى و توکسیسیته CNS (در دوزهاى بالا) اشاره کرد.
نکته چهارم: مروپنم شبیه به ایمىپنم است، با این تفاوت که توسط دى هیدرو پپتیداز کلیوى متابولیزه نمى‌شود و کمتر احتمال دارد تشنج ایجاد کند.
نکته پنجم: ارتاپنم نیمه عمر طولانى دارد و کمتر بر علیه پسودوموناس مؤثر است. تزریق داخل عضلانى این دارو سبب درد و تحریک مىشود.
