نکته اول: انواژیناسیون روده وارد شدن تلسکوپى بخشى از روده به داخل بخش دیگر است و معمولاً بصورت ایلئوکولیک ایجاد مىشود یعنى قسمت دیستال ایلئوم وارد کولون مىشود.
نکته دوم: انواژیناسیون روده شرایطى اورژانس است، چرا که بخش درگیر روده ممکن است استرانگوله شود.
نکته سوم: انواژیناسیون روده بطور تىپیک کودکان ۶ تا ۱۸ ماهه را گرفتار مىکند و هیپرتروفى پچهاى پِیِر در زیر مخاط روده در اثر عفونتهاى ویروسى شایعترین علت ایجاد آن عارضه است. با شیوع کمتر ممکن است نقطه شروع پاتولوژیک پیدا شود (دیورتیکول مکل، پولیپ، لیومیوم).
نکته چهارم: اغلب انواژیناسیون روده به دنبال نوعى عفونت ویروسى ایجاد مىشود و با حملات متناوب درد کولیکى شکم مشخص مىشود که در طول این حملات کودک گریه مىکند و زانوهایش را به داخل قفسه سینه جمع مىکند.
نکته پنجم: در جریان انواژیناسیون روده، بین اپىزودهاى درد، کودک مشکلى ندارد، اما بتدریج لتارژیکتر مىشود. استفراغ شایع است و در نهایت با پیشرفت انسداد روده، صفراوى مىشود.
نکته ششم: در جریان انواژیناسیون روده ممکن است در اثر پرخونى و ایسکمى مخاط روده، خون و موکوس از راه رکتوم دفع شود (مدفوع Current Jelly).
نکته هفتم: در انواژیناسیون روده، در معاینه ممکن است کودک تحریکپذیر یا خوابآلود و دهیدراته باشد. گاه مىتوان تودهاى حساس و سوسیس مانند را در RUQ لمس کرد. در معاینه رکتوم با انگشت ممکن است خون و موکوس وجود داشته باشد.
نکته هشتم: در صورت شک به انواژیناسیون روده، ارزیابى استاندارد، انما با کنتراست باریم یا هوا است. انواژیناسیون ایلئوکولیک بصورت نقص پرشدگى در کولون دیده مىشود. البته سونوگرافى هم مىتوانند تشخیصى باشد.
نکته نهم: براى جا انداختن انواژیناسیون روده از فشار ماده حاجب یا هوا در هنگام انما استفاده مىشود و این روش در بیش از ۹۰% موارد موفقیت آمیز است.
نکته دهم: اگر جا انداختن انواژیناسیون روده با انما موفقیت آمیز باشد، باید کودک تحت نظر گرفته شود. اگر جااندازى غیر جراحى شکست خورد، باید بسرعت جراحى انجام شود.