کمی از رادیولوژی فاصله بگیریم و برویم سراغ جراحی! ده نکته مهم در ارتباط با جراحی توراکس می‌خوانیم. در ضمن، فیلم مربوط به راهنمای مطالعه برای آزمون‌های دستیاری و پره‌انترنی را در همین سایت ببینید! به شما کمک می‌کند تا برای آزمون سال بعد برنامه‌ریزی کنید!
نکته اول: پنوموتوراکس یعنى کلاپس ناکامل یا کامل ریه در نتیجه تجمع هوا در داخل فضاى پلورال. پنوموتوراکس خودبخود مىتواند در نتیجه پاره شدن حبابهاى ساب پلورال ایجاد شود که گاه علت واضحى ندارد (اولیه) و گاه در نتیجه پاتولوژى ریه ایجاد مىشود (ثانویه).
نکته دوم: تشخیص پنوموتوراکس خودبخود بر اساس شرححال (درد یا احساس فشار در قفسه سینه) و معاینه بالینى (کاهش صداهاى تنفسى در سمع و تمپان بودن دق) داده مىشود و با CXR تأئید مىشود.
نکته سوم: اگر پنوموتوراکس شدید یا علامتدار باشد، معمولاً نیاز به نصب Chest Tube است. Chest Tube در فضاى بین دندهاى ۴ یا ۵ در خط میدآگزیلرى نصب مىشود، مگر آن که پنوموتوراکس لوکوله باشد که در این حالت باید با راهنمایى سىتى اسکن یا سونوگرافى، لوله را دقیقتر نصب کرد.
نکته چهارم: در بیمار مبتلا به پنوموتوراکس، در صورت نصب Chest Tube بعد از توقف نشت هوا مىتوان لوله را خارج کرد. مداخله جراحى زمانى اندیکاسیون دارد که نشت هوا براى بیش از ۷ تا ۱۰ روز ادامه یابد، پنوموتوراکس عود کننده باشد و یا همزمان پنوموتوراکس دوطرفه ایجاد
شود.
نکته پنجم: در پنوموتوراکس خودبخود در برخى از بیماران به سبب مشاغلى که دارند (خلبان هواپیما) در اولین پنوموتوراکس مىتوان اقدام به جراحى کرد. جراحى شامل برداشتن یا بستن حباب (یا حبابها) و پلورودز است.
نکته ششم: درمان افوزیون پلورال بستگى به علت آن دارد:
۱ـ افوزیونهاى ترانسوداتیو (نارسایى قلبى، سیروز، هیپوآلبومینمى، سندرم نفروتیک) بندرت نیاز به درناژ با Chest Tube دارند. براى درمان این نوع افوزیونها باید بیمارى زمینهاى را درمان کرد.
۲ـ افوزیونهاى اگزوداتیو (عفونت، بدخیمى، شیلوتوراکس، سل) اغلب نیاز به تخلیه با Chest Tube دارند. افوزیونهاى بدخیم اغلب بعد از توراسنتز عود مىکنند و نیاز به تخلیه با Chest Tube دارند. در چنین حالتى درناژ فضاى پلورال با Chest Tube (تا زمانى که فضا خشک شود) و بعد وارد کردن ماده اسکلروزان شیمیایى (تتراسیکلین، بلئومایسین، تالک) مانع تجمع مجدد مایع در ۶۰ تا ۸۰% موارد مىشود.
نکته هفتم: شایعترین تومورهاى مدیاستن قدامى عبارتند از:
۱ـ تیموم؛
۲ـ تومور تیروئید ساباسترنال؛
۳ـ تراتوم (تومور ژرمسل)؛
۴ـ لنفوم.
نکته هشتم: شایعترین تودههاى مدیاستن میانى شامل کیستهاى انتروژن و عقدههاى لنفاوى متاستاتیک (از کانسر ریه) مىشوند. شایعترین تومورهاى مدیاستن خلفى (سولکوسهاى پاراورتبرال) منشأ نوروژنیک دارند.
نکته نهم: رزکسیون، بهترین درمان براى بیمارانى است که دچار کانسر ریه لوکالیزه غیر Small Cell هستند. در تعداد کمى از بیماران مبتلا به کانسر Small Cell ریه امکان رزکسیون تومور وجود دارد و درمان اولیه قابل قبول براى بیماران مبتلا به این نوع کارسینوم، ترکیبى از شیمىدرمانى و رادیوتراپى موضعى است.
نکته دهم: آمپیم آبسه فضاى پلورال است که اغلب در زمینه نوعى عفونت برونکوپولمونرى مانند پنومونى ایجاد مىشود. هرچند مایع تجمع یافته در ابتدا رقیق است، اما بعد از چند روز تبدیل به مایع غلیظ فیبرینى مىشود که باید توسط Chest Tubeبزرگ تخلیه گردد. از جمله اندیکاسیونهاى درناژ مایع مىتوان به موارد زیر اشاره کرد:
1ـ مشاهده ارگانیسم در رنگ آمیزى گرم؛
۲ـ pH کمتر از ۷.۱؛
۳ـ گلوکز کمتر از mg/dL40؛
۴ـ LDH بیشتر از IU/L1000.
Chest Tube باید زمانى خارج شود که فضاى پلورال تخلیه شده، ریه مجددا متسع شده باشد و مایع دیگر چرکى نباشد.