مروری سریع داشته باشیم بر داروهای ضد تیروئید بر اساس کاتزونگ و ترور. داروهای ضد تیروئید شامل ۱- تیوآمیدها (پروپیل‌تیواوراسیل و متی‌مازول)؛ ۲- یدیدها (نمک‌های ید)؛ ۳- ید رادیواکتیو و ۴- سایر داروها می‌شوند.
نکته اول: پروپیل‌تیواوراسیل و متىمازول با مهار یدیناسیون تیروزین و جفت شدن DIT (دی یدو تیروزین) و MIT (منو یدو تیروزین)، سنتز هورمونهاى تیروئید را مختل مىکنند.
نکته دوم: تیوآمیدها سنتز هورمونهاى تیروئید را بیشتر از رهاسازى آنها مهار مىکنند، و به همین دلیل معمولاً شروع اثر آهستهاى دارند و براى تأثیر کامل نیاز به ۳ تا ۴ هفته زمان دارند.
نکته سوم: احتمال عبور PTU از جفت و نیز ورود آن به شیر مادر کمتر از متىمازول است، با این حال استفاده از این دارو در حین باردارى باید با احتیاط صورت گیرد.
نکته چهارم: تیوآمیدها را مىتوان بصورت خوراکى مصرف کرد. این داروها در بیماران جوانى که تیروئید کوچک و بیمارى خفیف دارند، مؤثر واقع
مىشوند.
نکته پتجم: در صورت نیاز به تجویز تیوآمیدها، اغلب استفاده از متىمازول ترجیح داده مىشود، چرا که مىتوان آن را یک بار در روز مصرف کرد.
نکته ششم: از جمله عوارض تیوآمیدها مىتوان به راش پوستى (شایع)، و واکنشهاى ایمنى شدید (نادر) همچون واسکولیت، هیپوپروترومبینمى، اختلال عملکرد کبد و آگرانولوسیتوز اشاره کرد. معمولاً اثرات فوق برگشتپذیر هستند.
نکته هفتم: نمکهاى ید یدیناسیون تیروزین و آزاد شدن هورمونهاى تیروئیدى را مهار مىکنند و همچنین اندازه غده پرکار و واسکولاریته آن را کاهش مىدهند.
نکته هشتم: از آنجا که نمکهاى یدید رهاسازى هورمونها را نیز مانند سنتز آنها مهار مىسازند، شروع اثر سریعى (در مدت ۲ تا ۷ روز) دارند. البته این اثر آنها موقت است و در حقیقت غده تیروئید از اثر مهارى یدید بعد از چند هفته درمان مىگریزد.
نکته نهم: از نمکهاى یدید در موارد زیر استفاده مىشود: ۱ـ طوفان تیروئیدى؛ 2ـ آمادهسازى بیمار براى جراحى غده تیروئید پرکار.
نکته دهم: انواع دارویی نمک‌های یدید، بصورت محلول لوگل و محلول اشباع شده یدید پتاسیم موجود هستند. از جمله عوارض جانبى ترکیبات ید مىتوان به راش، تب دارویى، احساس طعم فلزى، اختلالات خونریزى دهنده و بندرت آنافیلاکسى اشاره کرد.