مرور داروهای ضد پارکینسون را ادامه می‌دهیم و ده نکته مهم دیگر را مرور می‌کنیم:
نکته اول: آمانتادین با افزایش سنتز یا رهاسازى دوپامین و یا جلوگیرى از برداشت مجدد آن بر انتقال دوپامین مىافزاید. در درمان پارکینسون، آمانتادین مىتواند برادىکینزى، ریژیدیته و ترمور را کاهش دهد، اما معمولاً براى چند هفته مؤثر است.
نکته دوم: از جمله عوارض آمانتادین مىتوان به اختلالات رفتارى، واکنشهاى پوستى (Livedo Reticularis)، اختلالات گوارشى، احتباس ادرارى، هیپوتانسیون وضعیتى و ادم محیطى اشاره کرد.
نکته سوم: سلژیلین مهار کننده اختصاصى MAO نوع B است. MAO نوع B دوپامین را متابولیزه مىکند و از این رو مهار کننده آن مىتواند سبب افزایش میزان دوپامین مغز شود.
نکته چهارم: از سلژیلین به همراه لوودوپا براى درمان پارکینسونیسم استفاده مىشود و نیز مىتوان از آن به تنهایى در بیمارانى که به تازگى بیمارى آنها تشخیص داده شده است، استفاده کرد. متابولیسم کبدى سلژیلین به ایجاد آمفتامین مىانجامد. Rasagiline نیز نوعى مهار کننده MAOB است.
نکته پنجم: از جمله عوارض سلژیلین مىتوان به بىخوابى، تغییرات خلق، دیسکینزى، دیسترس گوارشى و هیپوتانسیون اشاره کرد. استفاده از مپریدین به همراه سلژیلین سبب آژیتاسیون، دلیریوم و مرگ مىشود. سلژیلین در همراهى با SSRIs مىتواند سندرم سروتونین ایجاد کند.
نکته ششم: آپومرفین آگونیست قوى گیرنده دوپامین است که بصورت زیر جلدى تجویز مىشود و مىتواند بطور موقت دورههاى خاموشى (Off) را از بین ببرد.
نکته هفتم: آپومرفین در بیمارانى که تحت درمان دوپامینرژیک هستند، تهوع شدید ایجاد مىکند و باید پیش از تجویز آن از داروهاى ضد استفراغ استفاده کرد.
نکته هشتم: Entacapone و Tolcapone مهار کنندههاى COMT هستند. آنزیم COMT لوودوپا را به 3OMD تبدیل مىکند. افزایش سطح پلاسمایى 3OMD با پاسخ نامطلوب به لوودوپا همراه است، چرا که این ماده با لوودوپا براى انتقال فعال به CNS رقابت مىکند. از مهار کنندههاى COMT به همراه لوودوپا ـ کاربىدوپا استفاده مىشود. بدین ترتیب پاسخ به لوودوپا افزایش مىیابد و بر طول دورههاى On افزوده مىشود.
نکته نهم: از جمله عوارض مهار کننده‌های COMT مىتوان به دیسکینزى، اختلال خواب، تغییر رنگ ادرار (نارنجى)، دیسترس گوارشى و هیپوتاسیون وضعیتى اشاره کرد.
نکته دهم: داروهاى آنتىموسکارینى همچون بنزتروپین یا ترىهگزىفنیدیل مىتوانند ترمور و ریژیدیته پارکینسونیسم را بهبود ببخشند، اما اثر کمى بر روى برادىکینزى دارند.
