به مرور رادیولوژی هرینگ ادامه می‌دهیم. با داشتن قالب‌های ده نکته‌ای می‌توانند کامل و سریع نکات مهم دروس مختلف را مرور کنید. نوبت به برونشیکتازی رسیده است. ده نکته مهم با هم می‌خوانیم:
نکته اول: برونشیکتازی به این صورت تعریف می‌شود: اتساع لوکالیزه و غیر قابل برگشت بخشی از درخت برونشیال!
نکته دوم: برونشیکتازی معمولا در نتیجه عفونت‌های باکتریایی نکروزان ایجاد می‌شود (عفونت‌های ناشی از استافیلوکک‌ها و کلبسیلا).
نکته سوم: برونشیکتازی بیشتر لوب‌های تحتانی را گرفتار می‌کند.
نکته چهارم: از جمله بیماری‌های مرتبط با برونشیکتازی می‌توان به این موارد اشاره کرد: ۱- فیبروز کیستیک؛ ۲- دیسکینزی اولیه مژک‌ها (سندرم کارتاژنر)؛ ۳- آسپرژیلوز آلرژیک برونکوپولمونری؛ ۴- سندرم Swyer-James (ریه هیپرلوسنت یکطرفه).
نکته پنجم: از نظر بالینی برونشکیتازی با سرفه مزمن خلط‌دار که بطور شایع با هموپیتزی همراه است، مشخص می‌شود.
نکته ششم: در رادیوگرافی معمولی ممکن است یافته‌های مطرح کننده برونشیکتازی دیده شود، اما معمولا این یافته‌ها اختصاصی نیستند.
نکته هفتم: از جمله نشانه‌های برونشیکتازی در رادیوگرافی معمولی می‌توان به این موارد اشاره کرد: ۱- کدورت‌های خطی موازی (Tram-Tracks)؛ ۲- اتساع دیواره برنش؛ ۳- ضایعات کیستیک تا قطر ۲ سانتی‌متر در نتیجه برونشیکتازی کیستیک؛ ۴- دانسیته‌های توبولار ناشی از برنش‌های پر شده از مایع.
نکته هشتم: سی‌تی اسکن روش تشخیصی انتخابی برای تشخیص برونشکیتازی است.
نکته نهم: در سی‌تی اسکن ضایعه اختصاصی برونشیکتازی Signet Ring Sign است: برنش (که اغلب دویاره ضخیم دارد) بزرگ‌تر از شریان ریوی همراه خود می‌شود. در حالت طبیعی برنش کوچکتر از شریان ریوی همراه خود است.
نکته دهم: در سی‌تی اسکن، در صورت وجود برونشیکتازی ممکن است کوچک شدن تدریجی برنش دیده نشود.
