زایمان طبیعی سه مرحله اصلی دارد: مرحله اول که از شروع دردهای زایمان تا اتساع کامل سرویکس طول می‌کشد. مرحله دوم از اتساع کامل سرویکس تا خروج جنین و مرحله سوم از خروج جنین تا خروج جفت طول می‌کشد. به ده نکته مهم زیر توجه کنید:
نکته اول: در مرحله اول زایمان با مجموعهاى از معاینههاى لگنى پیشرفت زایمان ارزیابى مىشود و در هر بار معاینه از لوبریکان استریل استفاده مىگردد. در هر معاینه باید دیلاتاسیون و افاسمان سرویکس، پوزیسیون عضو نما، Station و وضعیت پردهها بررسى شود. در بخشهاى بعدى مرحله اول زایمان ممکن است بیمار اظهار کند که احساس مىکند باید زور بزند! این احساس نشاندهنده نزول قابل توجه سر جنین و فشار آن بر روى پرینه است. در این زمان باید مانع زور زدن مادر شد تا در اثر فشار سر جنین بر روى سرویکسى که دیلاتاسیون کامل ندارد، سرویکس متورم نشود.
نکته دوم: در مرحله اول زایمان اگر سرویکس متورم شود، پیش از کامل شدن دیلاتاسیون نیاز به زمانى بیشتر براى برطرف شدن ادم خواهد بود. در این هنگام ممکن است نیاز به معاینات واژینال بیشترى باشد.
نکته سوم: در مرحله اول زایمان اگر Decelerationهاى قابل توجه FHR وجود داشته باشد، باید معاینههاى بیشترى انجام شود تا مشخص شود که آیا بند ناف پرولاپس کرده است و یا آیا وضع حمل قریب الوقوع است؟
نکته چهارم: در مرحله اول زایمان اگر روند زایمان پیشرفت طبیعى داشته باشد و شواهد موجود نشان بدهد که جنین زایمان را تحمل مىکند، نیاز به آمنیوتومى روتین نیست.
نکته پنجم: در مرحله دوم زایمان ممکن است سر جنین دچار تغییراتى شود. Molding به معناى تغییر در ارتباط بین استخوانهاى جمجمه جنین است که حتى مىتواند سبب روى هم رفتن استخوانهاى پاریتال هم شود. با تطبیق سر با بخش استخوانى لگن، بطور شایع Molding روى مىدهد و هر چقدر عدم تطابق سر جنین با لگن استخوانى بیشتر باشد، Molding بیشترى روى مىدهد.
نکته ششم: کاپوت سوکسدانئوم ادم پوست سر جنین در اثر فشارى است که سرویکس بر سر جنین مىآورد.
نکته هفتم: Molding و کاپوت سوکسدانئوم دو علت شایع تخمین بیش از اندازه مقدار نزول جنین (Station عضو نما) هستند. Molding و کاپوت سوکسدانئوم در چند روز اول بعد از تولد برطرف مىشوند.
نکته هشتم: در دو مورد زیر ممکن است انجام اپىزیوتومى اندیکاسیون داشته باشد:
- الف) وضع حمل با وسائل؛
- ب) توقف نزول یا طولانى شدن نزول.
نکته نهم: در شیرخوارى که اندازه طبیعى دارد، با کنترل سر و بدن جنین در زمان وضع حمل، خطر ایجاد پارگىهاى مامایى کم است و نیاز به اپىزیوتومى به حداقل مىرسد. در صورت نیاز به انجام اپىزیوتومى، تنها بعد از آن که پرینه توسط نزول سر جنین نازک شد، باید برش داده شود. همچنین انسیزیون باید در سمت مخاط طویلتر از سمت پرینه باشد. کالج زنان و زایمان آمریکا ذکر می‌کند که نیازى به انجام روتین اپىزیوتومى نیست و اپىزیوتومى مىتواند سبب افزایش خطر پارگىهاى درجه ۳ و ۴ پرینه و تأخیر در شروع آمیزش جنسى طبیعى زن شود.
نکته دهم: اپىزیوتومى تنها باید اندیکاسیون خاص طبى انجام شود. در اپىزیوتومى مدیان احتمال آسیب دیدگى اسفنکتر مقعد و رکتوم بیشتر است و در موارد خاص انجام اپىزیوتومى مدیولترال ارجح مىباشد.
