لبه پلک ۲۵ تا ۳۰ میلی‌متر طول دارد و ۲ میلی‌متر ضخامت و توسط خط خاکستری به دو قسمت قدامی و خلفی تقسیم می‌شود. بخش قدامی مژه دارد و غدد زایس و غدد مول. بخش خلفی حاوی غدد میوبومین است. در مورد شالازیون ده نکته مهم زیر را بخوانید:
نکته اول: شالازیون نوعى التهاب لیپوگرانولوماتو و غیر عفونى موضعى پلک است که در اثر انسداد مجراى غدد میوبومین یا زایس ایجاد مى‌شود.
نکته دوم: شالازیون معموًال با روزاسه و بلفاریت مزمن ارتباط دارد.
نکته سوم: به دنبال انسداد مجراى خروجى غدد میوبومین، محتویات این غدد یعنی سبوم، به درون تارس و بافت‌هاى نرم اطراف نشت مى‌کند و پاسخ التهابى ایجاد مى‌شود و شالازیون بوجود می‌آید.
نکته چهارم: خصوصیت بالینى شالازیون تورم تدریجى غده میوبومین است که معمولا دردناک نیست. پوست روى شالازیون مى‌تواند اریتماتو باشد.
نکته پنجم: اگر شالازیون بزرگ باشد، با فشار آوردن بر روى کره چشم مى‌تواند آستیگماتیسم ایجاد کند.
نکته ششم: درمان شالازیون در مرحله حاد شامل کمپرس گرم و رعایت بهداشت پلک‌ها است.
نکته هفتم: مى‌توان از آنتى‌بیوتیک‌ها یا داروهاى ضد التهاب براى درمان شالازیون استفاده کرد، اما ممکن است تأثیر چندانى در بهبود این عارضه نداشته باشند. اگر عفونت ثانویه ایجاد شود، آنتی‌بیوتیک بر علیه فلورای پوست (یعنی استافیلوکک‌ها) تجویز می‌شود.
نکته هشتم: شالازیون معمولا خودبخود در مدت چند هفته یا چند ماه بهبود مى‌یابد.
نکته نهم: در مواردى که شالازیون مزمن و کیستى شود، نیاز به تخلیه به کمک جراحى است.
نکته دهم: اگر شالازیون تکرار شونده یا مقاوم به درمان باشد، باید به فکر آدنوکارسینوم غدد سباسه بود.
