تصویربرداری تشخیصی را مرور می‌کنیم. نوبت می‌رسد به هماتوم ساب‌دورال و ده نکته بسیار مهم! این نوع هماتوم، سه نوع دارد: ۱- حاد؛ ۲- تحت حاد؛ ۳- مزمن.
نکته اول: هماتوم ساب‌دورال شایع‌تر از هماتوم اپی‌دورال است و معمولا با شکستگی جمجمه همراه نیست.
نکته دوم: شایع‌ترین علل هماتوم ساب‌دورال عبارتند از: ۱- آسیب‌های ناشی از کاهش سرعت در تصادف وسائل نقلیه موتور یا موتور سیکلت (در افراد جوان)؛ ۲- سقوط (در افراد مسن).
نکته سوم: هماتوم ساب‌دورال معمولا در نتیجه آسیب دیدن وریدهای پل زننده که کورتکس مغز را به سینوس‌های وریدی متصل می‌کنند، ایجاد می‌شود. در هماتوم ساب‌دورال، خونریزی به داخل فضای بالقوه بین دورا ماتر و آراکنوئید روی می‌دهد.
نکته چهارم: در سی‌تی اسکن، هماتوم ساب‌دورال حاد بصورت نوارهای خارج مغزی هلالی شکل (Crescent-Shaped) با Attenuation بالا دیده می‌شود که می‌تواند از سوتورهای جمجمه عبور کند و وارد فیشور بین دو نیمکره شود.
نکته پنجم: هماتوم ساب‌دورال از خط وسط عبور نمی‌کند.
نکته ششم: در حالت معمول، هماتوم ساب‌دورال در سمت مغز مقعر است (در حالی که هماتوم اپی‌تورال در سمت مغز محدب است).
نکته هفتم: با گذشت زمان و زمانی که هماتوم ساب‌دورال حاد تبدیل به نوع تحت‌حاد می‌شود (و یا اگر با CSF مخلوط شود)، ممکن است دانسیته آن کاهش پیدا کند و با مغز ایزودانس شود و در این حالت تنها با مشاهده علایم فشاری در سی‌تی اسکن می‌توان آن را تشخیص داد (جابجا شدن سولکوس‌های مغز از صفحه داخلی جمجمه، اثر فشاری روی سولکوس‌ها، تحت فشار قرار گرفتن سولکوس‌ها).
نکته هشتم: بعد از ۱ هفته، هماتوم ساب‌دورال ممکن است بصورت سطح مایع مایع دیده شود (سلول‌ها پائین سرم قرار می‌گیرند).
نکته نهم: هماتوم ساب‌دورال مزمن، بعد از ۳ هفته از زمان آسیب تشخیص داده می‌شود و معمولا دانسیته آن کمتر از مغز اطراف است.
نکته دهم: هماتوم ساب‌دورال حاد معمولا نشان‌دهنده آسیب شدیدتر پارانشیم مغز و افزایش فشار داخل جمجمه است و با میزان مرگ و میر بالاتری همراه است.
