از نظر آناتومی حنجره به سه بخش تقسیم می‌شود: ۱- سوپراگلوت (حاوی اپی‌گلوت، فضای پری‌اپی‌گلوتیک، سمت حنجره‌ای چین‌‌های آری‌اپی‌گلوتیک، طناب‌های صوتی کاذب، آریتئوئیدها و ونتریکل‌ها: حد پائینی این قسمت صفحه‌ای افقی است که از آپکس ونتریکل‌ها کشیده می‌شود)؛ ۲- گلوت (از طناب‌های صوتی حقیقی تا ۱ سانتی‌متر پائین‌تر)؛ ۳- ساب‌گلوت (از گلوت یعنی ۱ سانتی‌متر پائین‌تر از طناب‌های صوتی حقیقی تا نای). به ده نکته مهم زیر در ارتباط با کانسر حنجره توجه کنید:
نکته اول: عوامل خطرساز برای ابتلا به کانسر حنجره عبارتند از: ۱- سیگار کشیدن و مصرف کردن الکل (که بصورت سینرژیستیک عمل می‌کنند)؛ ۲- پاپیلوماتوز حنجره؛ ۳- تماس با رادیاسیون؛ ۴- سرکوب ایمنی؛ ۵- تماس شغلی با فلزات، پلاستیک و آسبستوز.
نکته دوم: ۹۵% از کانسرهای حنجره، کارسینوم سلول اسکوامو هستند.
نکته سوم: علایم شایع کانسر سوپراگلوت حنجره عبارتند از: ۱- ادینوفاژی خفیف؛ ۲- دیسفاژی خفیف؛ ۳- احساس توده. در مراحل بعد بیمار دچار علایمی نظیر دیسفاژی شدید، آسپیراسیون و درد راجعه به گوش می‌شود.
نکته چهارم: کانسرهای گلوت نیمی از تمامی کانسرهای حنجره را شامل می‌شوند و با خشونت صدا خود را نشان می‌دهند: تغییر صدا در ابتدای سیر بیماری ایجاد می‌شود و به تشخیص زودتر بیماری و در نتیجه بهتر شدن پیش‌آگهی آن کمک می‌کند. همچنین طناب‌های صوتی لنفاتیک کمی دارند و به همین دلیل احتمال بروز متاستاز لنفاوی کم است.
نکته پنجم: کانسر ساب‌گلوت حنجره ناشایع است و می‌تواند استریدور بی‌فازیک یا انسداد راه هوایی ایجاد کند. ممکن است تا مراحل پیشرفته، بیمار بدون علامت باشد و به همین دلیل پیش‌آگهی این نوع کانسر نامطلوب است.
نکته ششم: مهم‌ترین شاخصی که سبب بدتر شدن پیش‌آگهی کانسر حنجره می‌شود، افزایش مراحل T و N در مرحله‌بندی کانسر حنجره است.
نکته هفتم: اقدامات تشخیصی مربوط به کانسر حنجره عبارتند از: ۱- لارنگوسکوپی مستقیم و بیوپسی؛ ۲- سی‌تی اسکن با ماده حاجب؛ ۳- PET-CT برای کمک به تشخیص متاستاز و فراهم کردن پایه‌ای برای پیگیری از نظر عود؛ ۴- در صورت لزوم پان اندوسکوپی (لارنگوسکوپی، ازوفاگوسکوپی و برونکوسکوپی) برای رد کردن بدخیمی‌های هم زمان.
نکته هشتم: درمان کانسر حنجره به کمک رادیوتراپی و جراحی انجام می‌شود.
نکته نهم: در درمان کانسر حنجره گاه رادیوتراپی درمان انتخابی است، زیرا: ۱- نتایج انکولوژیک خوبی دارد؛ ۲- به دنبال رادیوتراپی صدای بیمار حفظ می‌شود؛ ۳- اگر بیماری عود موضعی داشته باشد، آن وقت می‌توان از جراحی استفاده کرد.
نکته دهم: برای درمان کانسر حنجره از انواع روش‌های جراحی استفاده می‌شود: ۱- میکروسرجری با لیزر از راه دهان (برای مراحل ابتدایی تا بینابینی کانسرهای گلوت و سوپراگلوت ایده‌آل است)؛ ۲- جراحی روبوتیک از راه دهان (برای انواع خاص کانسرهای سوپراگلوت)؛ ۳- لارنگکتومی پارسیال؛ ۴- لارنگکتومی توتال.