با هم ده نكته بسيار بسيار بسيار مهم در مورد عفونت هاى ادرارى در حاملگى بر اساس كتاب بكمن مرور مى كنيم:
نكته اول: در مقايسه با زنان غير حامله، در زنان حامله احتمال آن كه باكتريورى بدون علامت سيستيت و پيلونفريت ايجاد كند، بيشتر است.
نكته دوم: در اولين معاينه پره ناتال كشت ادرار گرفته مى شود و بيمار مبتلا به باكتريورى بدون علامت با آمپى سيلين، سفالكسين يا نيتروفورانتوئين درمان مى شود. درمان Empiric با دوره 3 روزه آنتى بيوتيك 90% مؤثر است؛ البته مى توان درمان استاندارد 7 تا 10 روزه هم تجويز كرد.
نكته سوم: در زن حامله مبتلا به باكتريورى بدون علامت، شايعترين ارگانيسمى كه يافت مى شود، E.coli است. در صورت عدم درمان باكتريورى بدون علامت، در 30-25% عفونت ادرارى علامت دار ايجاد مى شود.
نكته چهارم: احتمال عود باكتريورى بدون علامت با وجود درمان مؤثر 30% است.
نكته پنجم: در زن حامله درمان ضد ميكروبى سركوب كننده در صورتى انديكاسيون دارد كه UTI مكرر در دوران حاملگى ايجاد شود و يا بيمار دچار پيلونفريت شود.
نكته ششم: پيلونفريت 2% از زنان حامله را گرفتار مى كند و يكى از شايعترين عوارض طبى حاملگى است كه نياز به بسترى در بيمارستان دارد.
نكته هفتم: در زن حامله مبتلا به پيلونفريت بعد از گرفتن نمونه براى آزمايش و كشت ادرار، درمان با هيدراسيون داخل وريدى و آنتى بيوتيك (معمولاً يك سفالوسپورين يا آمپى سيلين و جنتامايسين) شروع مى شود. اگر زايمان پره ترم شروع شده باشد، ممكن است نياز به داروهاى توكوليتيك هم باشد.
نكته هشتم: در زن حامله مبتلا به پيلونفريت اگر در مدت 48 تا 72 ساعت بعد از شروع درمان بهبودى مشاهده نشد، بايد به فكر وجود انسداد ادرارى، سنگ ادرارى يا آبسه كليه بود و همچنين پوشش آنتى بيوتيكى را بار ديگر ارزيابى كرد: گاه به كمك سونوگرافى يا ديگر روش هاى تصويربردارى مانند توموگرافى كامپيوترى مى توان سنگ يا آبسه را تشخيص داد.
نكته نهم: در زن حامله، در صورت عود مكرر پيلونفريت، يا عدم پاسخ پيلونفريت به درمان هاى معمول، بايد به دنبال علل ديگر بود. در اين بيماران 6 هفته بعد از حاملگى بايد ارزيابى اورولوژيك انجام شود.
نكته دهم: سيستيت حاد در 1% از حاملگى ها روى مى دهد و با ديزورى، تكرر ادرار و فوريت ادرار مشخص مى شود. درمان سيستيت در حاملگى مشابه با درمان باكتريورى بدون علامت است.
