در این روزهای آشفته و بحرانی، حفظ روحیه و تمرکز بسیار مهم و ضروری است. یکی از بهترین راهکارها برای این کار، این است که مغز را به سمت فعالیتی خاص هدایت کنیم: برنامه بریزیم و به برنامه پایبند باشیم. نگران آن چیزی که از دست ما خارج است نباشیم و در عوض بچسبیم به برنامه‌ای که برای خودمان آماده کرده‌ایم و باید اجرایش کنیم! برنامه‌ای که کمک می‌کند نسبت به روز قبل بهتر باشیم. نه برای خودمان، بلکه برای کشورمان. یکی از روش‌های خوب، مطالعه کردن است؛ یاد گرفتن است: درسی یا غیر درسی: منظم و اصولی و با برنامه. برای آن که ثابت کنیم همه چیز می‌تواند بهتر از قبل باشد، از امروز مرور نکته‌های مهم را آغاز می‌کنیم: بیشتر و بهتر از قبل.
به ده نکته بسیار مهم در مورد ضربان زودرس بطنی یا PVC توجه کنید:
نکته اول: ضربان زودرس بطنى (PVC) آریتمى شایعى است که با افزایش سن شیوع آن بیشتر مىشود
نکته دوم: PVC در افرادى که دچار اختلالات ساختمانى قلب هستند، شایعتر است.
نکته سوم: PVCها بصورت کمپلکسهایى پهن (معمولاً بیش از ۱۴۰ هزارم ثانیه) دیده مىشوند که با کمپلکسهاى طبیعى فرق مىکنند و بطور زودرس (زودتر از ضربان طبیعى سینوسى) ظاهر مىشوند.
نکته چهارم: چون منشأ PVCها بطن است، قبل از آنها موج P دیده نمىشود و یا اگر هم دیده شود، ارتباطى به کمپلکس QRS ندارد. و دیده شدن موج P قبل از آن تصادفى بوده و موج P به بطن هدایت نشده است.
نکته پنجم: PVCها در بیشتر موارد با فاز جبرانى کامل همراه هستند؛ یعنى فاصله بین QRS قبل و بعد از PVC با دو برابر فاصله کمپلکسهاى سینوسى برابر است.
نکته ششم: آستانه درمان براى PVC بالا است، زیرا اگر بیمارى ساختمانى قلب وجود نداشته باشد، معمولاً خطرى متوجه بیمار نمىشود.
نکته هفتم: در بیمارانی که دچار PVC بدون اختلال ساختمانی قلب می‌شوند، در مرحله اول هدف برطرف کردن علامت تپش قلب است که با آرامبخش و بتابلوکر انجام مىشود.
نکته هشتم: اگر تعداد PVCها بسیار زیاد (بیش از ۱۵% کل ضربانها در ۲۴ ساعت) باشد، بیمار در خطر ابتلا به نارسایى قلبى قرار مىگیرد و در این موارد اگر بتوان به کمک Ablation ضربان نابجا را از بین برد، عملکرد قلب برمىگردد و طبیعى مىشود.
نکته نهم: در بیماران مبتلا به اختلالات ساختمانى قلب، ممکن است وجود PVCهاى مکرر یا Nonsustained VT از نظر پیشآگهى اهمیت داشته باشد و از احتمال بیشتر مرگ ناگهانى خبر بدهد.
نکته دهم: تا بحال مطالعهاى نشان نداده است که اگر با کمک داروهاى ضد آریتمى PVCها را کمتر کنیم، پیشآگهى بیمار بهتر مىشود؛ زیرا که این داروها خود عوارضى دارند که احتمال وقوع برخى از آریتمىهاى خطرناک را بیشتر مىکنند.
