مبحث پستان را مرور میکنیم. در ارتباط با کانسر پستان ژنتیکی، نکات بسیار مهم زیر را بر اساس جراحی لاورنس بخوانید:
نکته اول: تخمین زده مىشود که ۵ تا ۱۰% از کانسرهاى پستان با جهشهاى ژنتیکى خاص (که توسط اعضاى خانواده منتقل مىشوند)،
مرتبط هستند. از جمله این جهشها مىتوان به جهشهاى ژنتیکى ژنهاى BRCA اشاره کرد.
نکته دوم: خطر ایجاد کانسر در تمام عمر در افرادى که حامل جهشهاى BRCA هستند، براى کانسر پستان ۸۵-۳۶% و براى کانسر تخمدان ۱۶ تا ۶۰% است.
نکته سوم: غربالگرى براى بیماران پرخطر (با انجام معاینه بالینى پستان هر ۶ ماه، ماموگرافى هر سال و MRI سالانه) را مىتوان از سن ۲۵ سالگى (یا بر اساس کمترین سن ایجاد کانسر پستان در خانواده) شروع کرد.
نکته چهارم: نشان داده شده است که MRIدر مقایسه با ماموگرافى براى غربالگرى کانسر پستان روش حساسترى است و روش مناسبى براى غربالگرى در بیمارانى به شمار مىرود که حامل جهشهاى BRCA1 و BRCA2 هستند و یا بر اساس سابقه خانوادگى و دیگر عوامل خطرساز، خطر ایجاد کانسر پستان در تمام عمر براى آنها ۲۰% تخمین زده مىشود.
نکته پنجم: تأثیر معاینه پستان توسط خود بیمار در مورد افرادى که در خطر معمول ابتلا به کانسر پستان هستند، مشخص نیست، اما در بیماران پرخطر مىتواند فایده داشته باشد.
نکته ششم: مطالعات مختلف تأثیر پیشگیرى شیمیایى از ابتلا به کانسر پستان با تاموکسیفن و رالوکسیفن را نشان دادهاند و در بیماران پرخطر با استفاده از این داروها میزان بروز کانسر پستان ۵۰% کاهش پیدا مىکند.
نکته هفتم: در بیمارانی که در از نظر ژنتیکی در خطر ابتلا به کانسر پستان هستند، ماستکتومى پروفیلاکتیک خطر ایجاد کانسر پستان را ۹۰% کاهش مىدهد. با افزودن انجام اووفورکتومى پروفیلاکتیک در سنین قبل از یائسگى، خطر کانسر پستان تا ۹۵% کم مىشود.
نکته هشتم: درمان جایگزینی هورمونی خطر کانسر پستان را افزایش میدهد.
نکته نهم: در مجموع عوامل خطرساز اصلی برای ابتلا به کانسر پستان عبارتند از: ۱- جنس مونث؛ ۲- افزایش سن؛ ۳- سابقه خانوادگی؛ ۴- افزایش دانسیته پستان؛ ۵- چاقی بعد از یائسگی؛ ۶- تماس بالا با رادیاسیون در ابتدای زندگی (رادیوتراپی قفسه سینه در دوران کودکی برای درمان کانسر)؛ ۷- پاتولوژی پرولیفراتیو همراه با آتیپی در پستان.
نکته دهم: هر چقدر سن زن بالاتر باشد، احتمال تشخیص کانسر پستان در او بیشتر میشود؛ اما احتمال مرگ او ناشی از این کانسر کمتر میشود.