می‌رویم سراغ مبحث عفونی و مباحث مهم عفونی را مرور می‌کنیم. سندرم شوک توکسیک یا TSS می‌تواند توسط استافیلوکک‌ها یا استرپتوکک‌ها ایجاد شود. در زیر ده نکته مهم در ارتباط با سندرم شوک توکسیک استافیلوککی می‌خوانیم.
نکته اول: TSSمىتواند مرتبط با قاعدگى (مصرف تامپون) یا بدون ارتباط با قاعدگى باشد. بیش از ۹۰% از انواع مرتبط با قاعدگى بیمارى توسط TSST-1 (توکسین سندرم شوک توکسیک ۱) ایجاد مىشود، حال آن که درصد بالایى از انواع غیر مرتبط با قاعدگى از انتروتوکسینها ناشى مىشوند.
نکته دوم: TSS مرتبط با قاعدگى ۲ تا ۳ روز پس از آغاز قاعدگى شروع مىشود.
نکته سوم: TSS با علایم غیر اختصاصى شبهآنفلوآنزا آغاز مىشود. بعد بیمار دچار تب، هیپوتانسیون و اریترودرمى مىگردد. درگیرى مخاطى (پرخونى ملتحمه) شایع است.
نکته چهارم: TSS بعد از شروع بسرعت پیشرفت مىکند و علایمى نظیر استفراغ، اسهال، کنفوزیون، میالژى و درد شکم ایجاد مىکند. چنین علایمى بر درگیرى چند عضوى دلالت دارند.
نکته پنجم: در مرحله نقاهت TSS (1 تا ۲ هفته بعد از شروع بیمارى)، پوستهریزى مشاهده مىشود.
نکته ششم: از جمله یافتههاى آزمایشگاهى TSS مىتوان به ازتمى، لوکوسیتوز، هیپوآلبومینمى، ترومبوسیتوپنى و اختلال در آزمونهاى عملکرد کبدى اشاره کرد.
نکته هفتم: تشخیص TSS بر اساس مجموعهاى از یافتهها صورت مىگیرد. از جمله تشخیصهاى افتراقى بیمارى مىتوان به واکنشهاى دارویى، اگزانتمهاى ویروسى، سپسیس و بیمارى کاوازاکى اشاره کرد. ممکن است بیمارى عود کند.
نکته هشتم: درمان شوک، اساس درمان TSS است. ممکن است نیاز به تجویز مایعات و منقبض کنندههاى عروقى باشد. باید تامپون و دیگر مواد پک شده بسرعت خارج شوند.
نکته نهم: در درمان TSS برخى از محققین درمان با کلیندامایسین و یک پنىسیلین نیمه سنتتیک (و در صورت مقاومت به پنىسیلین، درمان با وانکوماسین) را توصیه مىکنند. کلینداماسین مهار کننده تولید پروتئین است و تولید توکسین را کم مىکند. لینزولید هم مىتواند مؤثر باشد. فایده تجویز IVIG نامشخص است.
نکته دهم: برای درمان TSS تجویز گلوکورتیکوئیدها توصیه نمىشود.