به ده نکته مهم زیر در مورد سندرم روده تحریک‌پذیر یا IBS توجه کنید.
نکته اول: در IBS درد شکم اغلب اپىزودیک و کرامپى است، اما ممکن است این نوع درد بر روى زمینهاى از درد مبهم و ثابت اضافه شود. درد اغلب به دنبال غذا خوردن یا استرسهاى روانى تشدید مىشود و با دفع گاز یا مدفوع برطرف مىشود.
نکته دوم: در IBS سؤتغذیه در نتیجه مصرف ناکافى کالرى بندرت مشاهده مىشود. سؤجذب و کاهش وزن در IBS روى نمىدهد.
نکته سوم: تغییر در عادات رودهاى، ثابتترین نماى بالینى در بیماران مبتلا به IBS است. شایع‌ترین الگویى که در بیماران مبتلا به IBS مشاهده مىشود، یبوستى است که بطور متناوب جاى خود را با اسهال عوض مىکند. البته معمولاً یکى از این دو علامت (یبوست یا اسهال)، علامت اصلى بیمارى را تشکیل مىدهند.
نکته چهارم: در IBS خونریزى مشاهده نمىشود، مگر آن که هموروئیدها مسئول ایجاد آن باشند.
نکته پنجم: در IBS در بیشتر بیماران باید CBC و سیگموئیدوسکوپى انجام شوند و در صورتى که بیمار دچار اسهال باشد، مدفوع از نظر انگل و تخم آن مورد بررسى قرار گیرد. در بیماران مسنتر از ۴۰ سال، باید باریم انماى Air-Contrast و یا کولونوسکوپى هم انجام گیرد. در بیمارانى که علامت اصلى آنها اسهال و افزایش تولید گاز است، باید با آزمون هیدروژن تنفسى کمبود لاکتاز رد شود (و یا براى ۳ هفته رژیم بدون لاکتاز تجویز شود).
نکته ششم: یافتههاى زیر به ضرر تشخیص IBS هستند: ۱ـ اولین تظاهر بیمارى در سن بالا؛ ۲ـ سیر پیشرونده بیمارى از زمان شروع؛ ۳ـ پایدار ماندن اسهال پس از ۴۸ ساعت ناشتایى؛ ۴ـ اسهال شبانه؛ ۵ـ اسهال + استئاتوره.
نکته هفتم: یافتههاى زیر به نفع IBSهستند: ۱ـ عود درد قسمت تحتانى شکم + تغییر در عادات رودهاى، بدون پیشرفت علایم؛ ۲ـ شروع علایم در هنگام استرس؛ ۳ـ عدم وجود دیگر علایم سیستمیک (تب، کاهش وزن)؛ ۴ـ مدفوع کم حجم و بدون خون.
نکته هشتم: IBS مىتواند توسط عفونت گوارشى ایجاد شود: این نوع IBS، در زنان شیوع بیشترى دارد و بیماران جوانتر را بیشتر گرفتار مىکند. از جمله عوامل خطرساز ایجاد IBS بعد از عفونت (بترتیب اهمیت) مىتوان به این موارد اشاره کرد: طولانى بودن مدت بیمارى اولیه، توکسیسیته باکترىهاى مسبب عفونت، سیگار کشیدن، وجود شاخصهاى مخاطى التهاب، جنس مؤنث، افسردگى، هیپوکندریازیس، وجود رویداد ناخوشایند در زندگى در سه ماه گذشته. ممکن است سن بیشتر از ۶۰ سال در برابر IBS بعد از عفونت محافظت ایجاد کند.
نکته نهم: از جمله میکروبهاى مسبب عفونت اولیه ایجاد کننده IBS مىتوان به کمپیلوباکتر، سالمونلا و شیگلا اشاره کرد.
نکته دهم: برخى از بیماران مبتلا به IBS-Dممکن است دچار اسپروى سلیاک باشند. اگر شیوع اسپروى سلیاک بیش از ۱% باشد، بررسى سرولوژى این بیمارى در بیماران مبتلا به IBS-D مقرون به صرفه است و اگر شیوع سلیاک بیش از ۸% باشد، راهبرد تشخیصى اصلى است.
