در مورد فلوتر دهلیزی به ده نکته مهم زیر توجه کنید:
نکته اول: آن دسته از آریتمىهاى دهلیزى که مکانیسم آنها ماکروReentry است، فلوتر دهلیزى مىنامند.
نکته دوم: شایعترین نوع فلوتر، فلوتر تىپیک است که مىتواند موافق یا مخالف عقربههاى ساعت در دهلیز راست گردش کند و مدار آن دور آنولوس دریچه تریکوسپید مىچرخد.
نکته سوم: 80% از فلوترهاى تىپیک در جهت خلاف عقربههاى ساعت مىچرخند و دیواره بین دهلیزى را از پائین به بالا تحریک مىکنند و به این علت در لیدهاى تحتاتى (II، II و aVF) امواج دندانه ارهاى (Saw Toothed) منفى ایجاد مىکنند.
نکته چهارم: فلوترهایى که در جهت حرکت عقربههاى ساعت مىچرخند، در لیدهای تحتانی موج P مثبت ایجاد مىکنند.
نکته پنجم: در فلوتر تىپیک سرعت ضربان دهلیزى ۳۰۰-۲۶۰ است و پاسخ بطنى ۲ به ۱ (یعنى ۱۵۰-۱۳۰) وجود دارد.
نکته ششم: در فلوتر دهلیزی اگر درگیرى دهلیز شدید باشد یا بیمار داروهاى آهسته کننده هدایت مصرف کرده باشد، ممکن است سرعت ضربان دهلیز تا ۲۰۰ پائین بیاید.
نکته هفتم: در صورتی که در فلوتر دهلیزی سرعت ضربان دهلیز پائین بیاید، بویژه زمانى که بیمار ورزش یا فعالیت مىکند، امکان هدایت ۱ به ۱ از دهلیز به بطن وجود دارد و پاسخ بطن بسیار تند مىشود و ممکن است عوارض همودینامیک ایجاد شود.
نکته هشتم: در فلوتر دهلیزى معمولاً پاسخ بطنى سریع است و کنترل آن با دارو دشوار مىباشد، لذا در برخى از موارد نیاز به دادن شوک و برگرداندن ریتم به سینوس است.
نکته نهم: در صورت نیاز به دادن شوک، معمولاً با ۱۰۰-۵۰ ژول شوک، ریتم سینوسى مىشود.
نکته دهم: از جمله داروهای مورد استفاده برای درمان فلوتر دهلیزی، می‌توان به کلسیم بلوکرها و بتابلوکرها و دیگوکسین اشاره کرد. اما احتمال موفقیت درمان با این داروها کمتر از فیبریلاسیون دهلیزی است.
