سوختگی‌های شیمیایی چشم از جمله اورژانس‌های چشم‌پزشکی هستند. با هم ده نکته مهم در مورد آن‌ها مرور می‌کنیم:
نکته اول: سوختگی‌های شیمیایی به دو دسته قلیایی و اسیدی تقسیم می‌شوند. مواد قلیایی بیشتر از مواد اسیدی به چشم آسیب می‌رسانند. در میان مواد قلیایی، آمونیاک از همه خطرناک‌تر است.
نکته دوم: شدت سوختگی و آسیب بافتی به pH ماده شیمیایی و مدت تماس بستگی دارد. اگر سوختگی شیمیایی با آسیب عروق لیمبوس همراه باشد، پیش‌آگهی نامطلوب است.
نکته سوم: اساس درمان سوختگی شیمیایی چشم، از بین بردن یا رقیق کردن سریع ماده شیمیایی در اسرع وقت است. بلافاصله باید چشم را با آب شستشو داد. استریل بودن یا نبودن آب مهم نیست.
نکته چهارم: در سوختگی شیمیایی چشم، بعد از شستشوی اولیه و انتقال بیمار به بیمارستان باید شستشو با محلول رینگر یا سرم نمکی ادامه یابد.
نکته پنجم: در سوختگی شیمیایی چشم، برای خنثی کردن اسید از باز و برای خنثی کردن باز از اسید استفاده نمی‌شود: گرمای ایجاد شده آسیب بیشتری ایجاد می‌کند.
نکته ششم: در سوختگی شیمیایی چشم، علاوه بر شستشوی چشم، قطره سیکلوپلژیک بویژه آتروپین هم تجویز می‌شود تا درد و پرخونی چشم کم شود.
نکته هفتم: در سوختگی شیمیایی چشم، علاوه بر شستشوی چشم،قطره‌های استروئیدی به منظور کاهش التهاب چشم هم تجویز می‌شوند.
نکته هشتم: در سوختگی شیمیایی چشم، علاوه بر شستشوی چشم، برای جلوگیری از عفونت می‌توان از آنتی‌بیوتیک‌های موضعی مانند قطره کلرامفنیکل استفاده کرد.
نکته نهم: در سوختگی شیمیایی شدید چشم، استفاده از ویتامین C سیستمیک ۲ گرم در روز مفید است.
نکته دهم: در سوختگی شیمیایی چشم برای کاهش فشار چشم از مهار کننده‌های کربنیک انهیدراز مانند استازولامید استفاده می‌شود.
