نفریت بینابینى حاد از جمله بیمارىهاى مهم و سؤالى در مبحث نفرولوژى است. ده نکته مهم را در مورد این بیمارى مرور مىکنیم:
نکته اول: از جمله داروهاى مسبب AIN مىتوان به موارد زیر اشاره کرد: ۱ـ آنتىبیوتیکها: پنىسیلین، سفالوسپورین، داروهاى سولفا، سیپروفلوکساسین، آسیکلوویر؛ ۲ـ NSAIDs؛ ۳ـ دیورتیکها: تیازیدها، فورسماید، تریامترن؛ ۴ـ دیگر داروها: سایمتیدین، مهار کنندههاى پمپ پروتون، فنىتوئین، آلوپورینول، داروهاى شیمىدرمانى.
نکته دوم: عفونتهاى سیستمیک مانند بیمارى لژیونرها، لپتوسپیروز، عفونتهاى استرپتوککى، عفونت CMV وعفونتهاى اولیه کلیه مانند پیلونفریت حاد باکتریایى و اختلالات اتوایمیون مانند سارکوئیدوز و سندرم شوگرن از جمله دیگر علل نفریت بینابینى حاد هستند.
نکته سوم: نفریت بینابینى حاد (AIN) با التهاب و ادم بافت بینابینى کلیهها مشخص مىشود. گلومرولها و عروق کلیوى سالم هستند.
نکته چهارم: AIN با کاهش حاد و سریع عملکرد کلیه همراه است و از جمله علل شایع آسیب حاد کلیوى به شمار مىرود و ۱۵ تا ۲۷% موارد AKI را شامل مىشود.
نکته پنجم: در بیشتر موارد AIN بطور ناگهانى و در مدت چند روز از تماس با ماده مسبب درگیرى آغاز مىشود.
نکته ششم: از جمله تظاهرات بالینى مشخصه AIN مىتوان به راش، تب و ائوزینوفیلى اشاره کرد.
نکته هفتم: در نفریت بینابینى حاد در بررسىهاى آزمایشگاهى ممکن است پروتئینورى (کمتر از ۱ گرم در روز) یا هماچورى هم وجود داشته باشد، اما الیگورى ناشایع است. در بررسىهاى آزمایشگاهى علاوه بر بالا بودن سطح کراتینین سرم، در آزمایش ادرار یافتههاى اختصاصى نظیر WBC، RBC و کست WBC دیده مىشود.
نکته هشتم: یافتن ائوزینوفیل در ادرار (با رنگآمیزى هانسل یا رایت) بشدت AIN را مطرح مىکند، اما فقدان ائوزینوفیل AIN را رد نمىکند.
نکته نهم: در بررسى ماکروسکوپى در AIN کلیهها متورم و رنگپریده هستند. از نظر بافتشناسى شاهعلامت AIN ادم بینابینى و ارتشاح سلولهاى التهابى در بافت بینابینى است.
نکته دهم: براى درمان نفریت بینابینى حاد باید مصرف داروى مسبب را قطع کرد و عفونت یا بیمارى اتوایمیون زمینهاى را درمان نمود. در مورد نقش استروئیدها در محدود کردن روند التهابى اختلاف نظر وجود دارد، اما تجویز زودهنگام (در مدت ۷ تا ۱۴ روز) استروئیدها مىتواند از مدت AIN بکاهد و از کلیه محافظت کند.
