ده نکته بسیار مهم در مورد هپاتیت ویروسى را با هم مرور مىکنیم. این ده نکته بسیار سؤالى و مهم هستند و بارها از آنها تست طرح شده است:
نکته اول: در افرادى که واکسینه نشدهاند، پس از تماس با HBV پیشگیرى با HBIG (براى آن که بسرعت تیتر بالاى Anti-HBs ایجاد شود) و واکسن (براى آن که ایمنى دراز مدت ایجاد کند و از شدت بیمارى بالینى بکاهد) انجام مىشود.
نکته دوم: در نوزادانى که از مادر HBsAg+ متولد مىشوند، باید یک دوز ۰.۵ میلىلیترى HBIG در ران بلافاصله پس از تولد تزریق شود و سپس دوره ۳ دوزى واکسن کامل گردد. اولین دوز واکسن باید در ۱۲ ساعت اول زندگى تزریق شود.
نکته سوم: اگر تماس مستقیم پوستى یا مخاطى با مایعات آلوده (Needle Stick تصادفى) باشد، در اسرع وقت دوز منفرد HBIG (mL/kg 0.6) تزریق مىشود و سپس واکسیناسیون کامل (اولین دوز در هفته اول) صورت مىگیرد.
نکته چهارم: در صورتى که تماس جنسى با فردى که دچار هپاتیت حاد B است صورت گیرد، باید دوز منفرد HBIG در مدت ۱۴ روز تزریق شود و واکسیناسیون کامل صورت گیرد.
نکته پنجم: واکسن هپاتیت B و HBIG را مىتوان همزمان و در دو محل مختلف تزریق کرد.
نکته ششم: در بیمارى که مبتلا به هپاتیت حاد است، باید چهار آزمون سرولوژیک صورت گیرد: ۱ـ HBsAg؛ ۲ـ IgM Anti-HBc؛ ۳ـ Anti-HCV؛ ۴ـ IgM Anti-HAV.
نکته هفتم: در بیمار مبتلا به هپاتیت حاد اگر HBsAg وجود داشته باشد، هپاتیت B مطرح مىشود. اگر Anti-HBc IgM مثبت باشد، عفونت حاد و اگر منفى باشد، عفونت مزمن است.
نکته هشتم: در بیمار مبتلا به هپاتیت حاد اگر HBsAg وجود نداشته باشد، تشخیص هپاتیت حاد B بر اساس وجود IgM-Anti-HBc صورت مىگیرد.
نکته نهم: در بیمار مبتلا به هپاتیت حاد تشخیص HAV بر اساس وجود IgM ضد HAV صورت مىگیرد.
نکته دهم: تغذیه از پستان مادر آلوده، خطر انتقال عفونت HCV به کودک را افزایش نمىدهد.
