الف) بررسى تستهاى عملكردى آدرنال
ب) آدرنالكتومى چپ
ج) تكرار سىتى اسكن
د) تحت نظر گيرى بيمارى
انسيدانتالوما تودهاى است كه بطور تصادفى (در تصويربردارى) در آدرنال كشف مىشود و بدون علامت است.
1ـ براى ارزيابى فعال بودن توده بايد آزمونهاى هورمونى انجام داد:
ـ براى سندرم كوشينگ: آزمون دگزامتازون 1 ميلىگرمى شبانه؛
ـ براى فئوكروموسيتوم، اندازهگيرى متانفرين سرم و پيگيرى كاتهكولآمينهاى ادرار 24 ساعته در صورت دو پهلو بودن نتايج؛
ـ براى هيپرآلدوسترونيسم اندازهگيرى نسبت آلدوسترون به رنين.
2ـ قدم بعدى ارزيابى شواهد تصويربردارى مربوط به بدخيمى است:
ـ اگر توده كمتر از 4 سانتىمتر اندازه داشته باشد و در تصويربردارى حاشيه آن هتروژن و منظم باشد، بايد ارزيابى از نظر فعال بودن تومور انجام شود: اگر وضعيت هورمونى طبيعى باشد، بيمار پيگيرى مىشود. اگر شواهدى دال بر فعال بودن تومور وجود داشته باشد، بيمار تحت آدرنالكتومى قرار مىگيرد.
ـ اگر در سىتى اسكن توده برابر يا بزرگتر از 4 سانتىمتر باشد و ظاهر آن حد وسط يا مطابق با بدخيمى باشد، بايد بعد از تكميل بررسى هورمونى اقدام به جراحى كرد.
3ـ اگر توده با موارد فوق مطابقت نداشته باشد و در بيمارى كه سابقه كانسر دارد، ايجاد شده باشد، بايد به فكر متاستاز بود.
بندرت در ارزيابى تشخيصى انسيدانتالوما نياز به بيوپسى آدرنال مىشود و اگر بيوپسى انديكاسيون داشته باشد، بايد مطمئن شد كه ضايعه، فئوكروموسيتوم نيست. (گزينه الف) مشابه این تست چند بار تکرار شده است!
كدام توده كبد ريسك تبديل به بدخيمى بيشترى دارد؟
الف) Hemangioma
ب) Focal Nodular Hyperplasia
ج) Adenoma
د) Hamartoma
آدنوم كبدى تومورى خوشخيم است كه معمولاً در زنان جوان بين سنين 30 تا 50 سال ديده مىشود و بيشتر بيماران سابقه مصرف استروژن (اغلب بصورت استفاده طولانى مدت از قرصهاى ضد باردارى و گاه درمان جايگزين استروژن) مىدهند. بيوپسى با سوزن ممكن است به تشخيص آدنوم كمك كند، اما به سبب اشتباه در نمونهبردارى امكان دارد نتوان تنها به كمك بيوپسى سوزنى آدنوم را از FNH يا كارسينوم هپاتوسلولر تشخيص داد. در بيمارانى كه در خطر ابتلا به عوارض (خونريزى يا ترانسفورماسيون بدخيم) هستند، بايد به فكر رزكسيون جراحى بود. براى ارزيابى خطر دژنراسيون بدخيم آدنوم كبدى بايد بيوپسى انجام داد. (گزينه ج)
خانم 27 سالهاى به دنبال شيردهى با آبسه پستان به شما مراجعه مىكند. اقدام مناسب درمانى كدام است؟
الف) قطع شيردهى و تجويز آنتىبيوتيك
ب) آسپيراسيون آبسه و تجويز آنتىبيوتيك
ج) درناژ جراحى و تجويز آنتىبيوتيك
د) آنتىبيوتيك به تنهايى كفايت مىكند.
درمان اوليه آبسه پستان با آنتىبيوتيكهاى ضد استافيلوكك و آسپيراسيونهاى مكرر با سونوگرافى انجام مىشود. معمولاً 2 تا 3 بار آسپيراسيون پياپى با فاصله 2 تا 3 روز براى بهبود كامل ضرورى است. اگر پوست روى ضايعه آسيب ببيند يا آسپيراسيونهاى مكرر سبب بهبود ضايعه نشوند، اقدام به درناژ جراحى مىشود. در زنانى كه شير مىدهند، بايد تشويق شوند كه حتى با وجود عفونت پستان به شيردهى ادامه بدهند و يا شير پستان را بدوشند. (گزينه ج)
با سلام و تشکر از مطالب عالی و کاربردی
پاسخ سوال آخر با توجه به توضیحاتی که دادید گزینه ب صحیح نیست؟ یعنی آسپیراسیون و آنتی بیوتیک
سلام. برای درمان آبسه حتما باید درناژ جراحی انجام شود؛ یعنی محل برش داده شده و تخلیه شود. با وجود چرک غلیظ احتمال موفقیت آسپیراسیون کم است.
سلام. برای درمان آبسه حتما باید درناژ جراحی انجام شود؛ یعنی محل برش داده شده و تخلیه شود. با وجود چرک غلیظ احتمال موفقیت آسپیراسیون کم است.