داروهای ضد تشنج مهم و سوالی و کاربردی هستند. در زیر به ده نکته مهم در مورد این داروها بر اساس کاتزونگ اشاره می‌کنیم. این نکات در نورولوژی و کودکان هم به کار شما می‌آیند.
نکته اول: والپروئیک اسید، کاربامازپین و فنی‌توئین داروهای انتخابی برای تشنج تونی کلونیک ژنرالیزه (Grand Mal) هستند.
نکته دوم: داروهای انتخابی برای تشنج فوکال (پارسیل) کاربامازپین (یا اکس کاربامازپین)، لاموتریژین یا فنی‌توئین هستند.
نکته سوم: برای تشنج Absence اتوسوکسیماید یا والپروئیک اسید داروهای انتخابی هستند زیرا خواب‌آلودگی کمی ایجاد می‌کنند.
نکته چهارم: تشنج میوکلونیک با والپروئیک اسید درمان می‌شود.
نکته پنجم: استفاده از والپروئیک اسید در دوران حاملگی با ایجاد نقایص لوله عصبی همراه بوده است. کاربامازپین در دوره حاملگی می‌تواند سبب ایجاد آنومالی‌های کرانیوفاشیال و اسپینا بی‌فیدا شود.
نکته ششم: کاربامازپین آنزیم‌های کبدی متابولیزه کننده داروها را تحریک می‌کند و متایولیسم خودش و داروهای ضد تشنج دیگر مانند کلونازپام، لاموتریژین و والپروئیک اسید را افزایش می‌دهد.
نکته هفتم: فنی‌توئین، کاربامازپین و لاموتریژین کانال‌های سدیمی را در غشاء نورون‌ها بلوک می‌کنند و بدین ترتیب اثر ضد تشنج خود را نشان می‌دهند.
نکته هشتم: اتوسوکسیماید و والپروئیک اسید کانال‌های کلسیمی را در نورون‌ها بلوک می‌کنند.
نکته نهم: والپروئیک اسید می‌تواند هپاتوتوکسیسیته کشنده ایجاد کند، این خطر در کودکانی که کمتر از ۲ سال دارند و افرادی که از داروهای ضد تشنج متعدد استفاده می‌کنند، در بیشترین حد است.
نکته دهم: لاموتریژین می‌تواند راش پوستی، سندرم استیونس جانسون و نکرولیز توکسیک اپیدرم ایجاد کند.
