نکته اول: جفت سرراهى جفتى است که بر روى دهانه داخلى سرویکس یا نزدیک به آن قرار دارد.
نکته دوم: جفت سرراهى با افزایش خطر زایمان پرهترم و مرگ و میر و موربیدیته پرىناتال همراه است.
نکته سوم: جفت سرراهى به انواع زیر تقسیم مىشود:
1ـ کامل: جفت بطور کامل دهانه داخلى سرویکس را مىپوشاند؛
2ـ ناکامل: جفت بخشى از دهانه داخلى سرویکس را مىپوشاند.
3ـ مارژینال: لبه جفت در فاصله ۲ سانتىمترى از دهانه داخلى سرویکس قرار دارد، بدون آن که روى آن را بپوشاند.
4ـ Low Lying: جفت تا سگمان تحتانى رحم گسترش پیدا کرده است، اما بیش از ۲ سانتىمتر با دهانه داخلى سرویکس فاصله دارد.
نکته چهارم: بطور کلاسیک خونریزى بدون درد در سه ماهه سوم باردارى به جفت سرراهى مربوط مىشود و در بسیارى از موارد پیش از ایجاد اپىزود شدید خونریزى، ممکن است خونریزىهاى اندک روى بدهد.
نکته پنجم: جفت سرراهى کامل بندرت خودبخود برطرف مىشود، اما جفت سرراهى ناکامل و جفت Low Lying اغلب در هفتههاى ۳۲ تا ۳۵ باردارى برطرف مىشوند.
نکته ششم: براى تشخیص جفت سرراهى سونوگرافى ترانسواژینال دقیقتر از سونوگرافى شکمى است.
نکته هفتم: در جفت سرراهى اولین اپىزود خونریزى (اگر آنقدر شدید نباشد که به وضع حمل بیانجامد)، معمولاً در مدت ۲-۱ ساعت برطرف مىشود.
نکته هشتم: در جفت سرراهى اگر جنین تکامل پیدا نکرده باشد و خونریزى شدید نباشد، مداخلات درمانى شامل موارد زیر مىشوند:
1ـ تحت نظر قرار دادن بیمار؛
2ـ اندازهگیرى مکرر فشار خون؛
3ـ تجویز مایعات؛
4ـ استراحت در بستر؛
5ـ تجویز استروئید براى تکامل ریه جنین.
نکته نهم: در جفت سرراهى اگر وضعیت بیمار پایدار باشد، وضع حمل سزارین بین هفتههاى ۰/۷ ۳۶ و ۶/۷ ۳۷ اندیکاسیون دارد. وضع حمل بصورت سزارین انجام مىشود، مگر آن که وضع حمل در ابتداى باردارى (هفته ۲۰) انجام شود.
نکته دهم: اتیولوژى جفت سرراهى نامشخص است، اما ممکن است اختلال در واسکولاریزاسیون در ایجاد جفت سرراهى دخیل باشد. از جمله عوامل خطرساز براى ایجاد جفت سرراهى مىتوان به موارد زیر اشاره کرد:
۱ـ سابقه جفت سرراهى (خطر عود ۸-۴%)؛
۲ـ سابقه وضع حمل سزارین یا جراحى رحمى؛
۳ـ مولتىپار بودن؛
۴ـ بالا بودن سن مادر؛
۵ـ مصرف کوکائین؛
۶ـ سیگار کشیدن.
