شکستگی اسکافوئید یکی از مهمترین و سوالی‌ترین شکستگی‌های اندام فوقانی است. با هم ده نکته مهم این شکستگی را مرور می‌کنیم:
نکته اول: شکستگی اسکافوئید در اثر زمین خوردن روی دست در حالی که مچ دست به سمت استخوان رادیوس انحراف پیدا کرده است، ایجاد می‌شود.
نکته دوم: در شکستگی اسکافوئید ممکن است در معاینه بالینی تغییر شکل دیده نشود، اما اغلب انفیه‌دان تشریحی متورم و حساس است.
نکته سوم: در صورت شک به شکستگی اسکافوئید، علاوه بر رادیوگرافی روبرو باید نمای ناوی یا اسکافوئید هم تهیه کرد. برای تهیه نمای اسکافوئید رادیوگرافی روبروی مچ دست در حالت انحراف به سمت اولنار گرفته می‌شود.
نکته چهارم: بسیار بسیار مهم: اگر بیمار دچار ترومای مچ دست شده باشد و درد و ناراحتی داشته باشد و علتی برای درد پیدا نشود و رادیوگرافی مچ دست طبیعی باشد، با فرض شکستگی اسکافوئید باید گچ کوتاه تامب اسپایکا گرفت. دو هفته بعد گچ برداشته شده، رادیوگرافی تکرار می‌شود؛ در صورت وجود شکستگی، خط آن دیده می‌شود و در این حالت گچ برای ۸ تا ۱۲ ادامه داده می‌شود.
نکته پنجم: ام آر آی می‌تواند از همان ابتدا شکستگی اسکافوئید را نشان بدهد.
نکته ششم: اغلب شکستگی اسکافوئید بدون جابجایی است و نیاز به جا انداختن ندارد.
نکته هفتم: در شکستگی توبرکل اسکافوئید بی‌حرکتی برای ۴ تا ۶ هفته کافی است، اما در شکستگی کمر استخوان مدت زمان بی‌حرکتی (برای جوش خوردن) ۱۰ تا ۱۲ هفته است.
نکته هشتم: مفصل مچ دست در برابر بی‌حرکت کردن مقاوم است و حتی بعد از بی‌حرکتی طولانی مدت خشک نمی‌شود.
نکته نهم: جوش نخوردن عارضه شایع شکستگی اسکافوئید است و برای درمان آن باید از پیوند استخوان استفاده کرد.
نکته دهم: نکروز آواسکولر بیشتر در شکستگی‌های ثلث پروگزیمال استخوان اسکافوئید دیده می‌شود که اغلب با جوش نخوردن همراه است.
