تیروئیدیت تحت حاد یا تیروئیدیت دکروان از مباحث بسیار مهم و سوالی آزمون‌های دستیاری و پیش‌کارورزی است. با نگاهی به سوال‌ها متوجه اهمیت این مبحث می‌شوید. ده نکته بسیار مهم زیر را با دقت بخوانید:
نکته اول: احتمالاً ویروس‌ها در ایجاد تیروئیدیت تحت حاد دخالت دارند.
نکته دوم: در جریان تیروئیدیت تحت حاد در مراحل اولیه تخریب فولیکلها، Tg و هورمون‌هاى تیروئیدى آزاد مىشوند و بر میزان T4 و T3 موجود در گردش خون مىافزایند و سبب سرکوبى TSH مىشوند. در طى این مرحله تخریبى، برداشت ید رادیواکتیو پائین است.
نکته سوم: پس از چندین هفته از شروع تیروئیدیت تحت حاد، ذخایر هورمون‌هاى تیروئیدى تخلیه مىشوند، هیپوتیروئیدیسم بوجود مىآید و با پائین بودن T4 آزاد (و گاه T3)، و افزایش متوسط در TSH خود را نشان مىدهد. در این حالت در اثر افزایش TSH، برداشت ید رادیواکتیو به حد طبیعى باز مىگردد و یا حتى افزایش مىیابد.
نکته چهارم: معمولاً بیمار مبتلا به تیروئیدیت تحت حاد به سبب بزرگى و درد تیروئید (که گاه با تب همراه است) مراجعه مىکند. درد اغلب به گوش یا فک تحتانى انتشار دارد.
نکته پنجم: در تیروئیدیت تحت حاد بر اساس مرحله بیمارى، ممکن است تظاهرات تیروتوکسیکوز یا هیپوتیروئیدیسم نیز وجود داشته باشند.
نکته ششم: در تیروئیدیت تحت حاد، در معاینه، گواتر کوچک و بشدت حساس وجود دارد.
نکته هفتم: در تیروئیدیت تحت حاد در بیشتر بیماران، با تجویز دوزهاى نسبتا بالاى آسپیرین (۶۰۰ میلىگرم هر ۴ تا ۶ ساعت) و یا NSAIDs مىتوان علایم را کنترل کرد.
نکته هشتم: در تیروئیدیت تحت حاد در صورتى که درمان با NSAIDs کفایت نکند و یا بیمار دچار علایم موضعى یا سیستمیک قابل توجهى باشد، باید از گلوکوکورتیکوئیدها استفاده شود. دوز آغازین ۴۰-۱۵ میلىگرم پردنیزون است. این دوز در مدت ۶ تا ۸ هفته با توجه به بهبود علایم و کاهش ESR بتدریج کم مىشود.
نکته نهم: در تیروئیدیت تحت حاد اگر در حین کاهش تدریجى دوز گلوکوکورتیکوئیدها، بیمارى عود کند، باید دوز دارو را افزایش داد و قطع آن را تدریجىتر کرد.
نکته دهم: در تیروئیدیت تحت حاد باید هر ۴-۲ هفته عملکرد تیروئید با استفاده از TSH و T4 آزاد کنترل شود.
