برخی از مطالب مهم پاتولوژی را با هم مرور می‌کنیم. پولیپ‌های کولون بسیار مهم هستند. در کل پولیپ‌های کولون را به دو دسته تقسیم می‌کنیم: ۱- پولیپ‌های نئوپلاستیک: شامل آدنوم‌های کولون و ۲- پولیپ‌های غیرنئوپلاستیک شامل انواع التهابی، هامارتوماتو و هیپرپلاستیک. امروز به آدنوم‌های کولون می‌پردازیم: نکته اول: شایع‌ترین و از نظر بالینی مهمترین پولیپ‌های نئوپلاستیک، آدنوم‌های کولون هستند: این پولیپ‌های خوش‌خیم، منشا بیشتر آدنوکارسینوم‌های کولورکتال هستند. نکته دوم: آدنوم‌های کولورکتال با وجود دیس‌پلازی اپی‌تلیال مشخص می‌شوند و برتری جنسی ندارند و در ۵۰% از بزرگسالان در کشورهای غربی از ۵۰ سالگی دیده می‌شوند. نکته سوم: بر اساس ساختمان، آدنوم‌های کولون را به سه دسته تقسیم می‌کنند: ۱- توبولار؛ ۲- توبولوویلوس؛ ۳- ویلوس. نکته چهارم: آدنوم‌های توبولار، پولیپ‌هایی کوچک و

دو سندرم بسیار مهم داریم که سبب زردى مى‏‌شوند، سندرم ژیلبرت زردى غیر کنژوگه و سندرم دوبین جانسون زردى کنژوگه ایجاد مى‏‌کند؛ این دو سندرم بسیار مهم و سؤالى هستند و در داخلى (گوارش)، کودکان و پاتولوژى بارها از آن‏ها سؤال آمده است. ده نکته مهم در مورد این دو سندرم را با هم مرور مى‏‌کنیم: نکته اول: سندرم ژیلبرت با هیپربیلى‌‏روبینمى خفیف و غیر کنژوگه، طبیعى بودن آزمون‏‌هاى استاندارد کبدى و طبیعى بودن بافت‏‌شناسى کبد (بجز افزایش مختصر پیگمان لیپوفوشین در برخى از بیماران) مشخص مى‌‏شود. نکته دوم: در سندرم ژیلبرت معمولاً غلظت سرمى بیلى‌‏روبین کمتر از mg/dL3 است. ممکن است در بیمار سطح بیلى‌‏روبین نوسان داشته باشد و در حداقل ۲۵% از بیماران به دنبال پیگیرى طولانى مدت